Bedenin yaşlanır,saçların beyazlar,yüzün kırışır.Ama ruhun hep aynıdır.Yaşadıklarıyla olgunlaşır.Sadece yaşlı bir vücuda hapsolmuş bir genç bir insan...Koşmak,gezmek hiç yorulmamak istersin.İçine hapsolduğun kabuk buna izin vermez.Sanki bir adaya kilitlenmiş gibisindir.
Hiç kimse işe yaramayacak kadar yaşlanmaz.
Okur Takip Önerileri
Sevdiğin biri yanlışlıkla senin canını yaksa mızmız görünmemek için yada karşındaki kendini kötü hissetmesin diye birşey olmadı dersin.Ama çocuk yaygarayı koparır.Ne hissediyorsa onu yaşar.Duygularını saklamayı büyüdükçe öğrenirsin ve saklandıkça sen olmaktan çıkarsın kendine bile yalan söylersin o yüzden canın yandığında haykırmalısın
İnsan gerçekleri sadece kalbiyle görebilir.Gerçekte önemli olanı gözler görmez.
Zaman tasarruf edeyim derken aslında başka şeylerden tasarruf ettiğinin kimse farkında değildi.Yaşamlarının gittikçe daha zavallı,daha tek ve daha soğuk geçtiğini kavramak istemiyorlardı.Bu gerçeği sadece ve sadece çoçuklar taa yüreklerinde hissettiler.Çünkü artık kimsenin onları ayıracak zamanı yoktu.Oysa zaman yaşamın kendisiydive yaşamın yeri yürekti.İnsanlar zamandan tasarruf ettikçe zaman azalıyordu.
