Ve de bana bakan gözlerinin tini.
O gözler ki benim için dünyalara bedeldir!
Sayfa 63Kitabı okuyor
İnsanlığı en çok hüzne boğan evrensel acı ne olabilir diye sordum kendime. Cevabım “ölüm ” oldu.
Dalgaların dövdüğü bir kıyının
Ortasında duruyorum
Ve elimde tutuyorum
Altın kumun tanelerini
Ne kadar az nasıl da kayıp gidiyorlar
Parmaklarımın arasından derinliğe doğru.
Bütün gördüğümüz ve bize görünen
Yalnızca rüya içinde rüya mı.
Ne kadar çok sahnesi yitirilen mutlulukların.
Ne kadar çok düşüncesi gömülmüş ümitlerin.
Abonoz kuş, ciddi hali, pek ciddi davranışıyla
Unutturdu acımı güldürdü beni, ona
Dedim ki:"Sorgucun yoksa da ödlek değilsin, belli
Gecenin sahibinden gelen çirkin, kart Kuzgun
Gecenin Pluton sahilindeki lordluk unvanın nedir?"
Yanıtladı Kuzgun "Asla"
Ve ruhum zeminde dalgalanan bu gölgeden
Bir daha asla alamayacak kendisini.
Engin ve yaşlı ve eskinin hatıraları
Sessizlik ve terkedilmişlik
ve karanlık gece
Şimdi hissediyorum seni, şimdi hissediyorum.