İnsanlığı en çok hüzne boğan evrensel acı ne olabilir diye sordum kendime. Cevabım “ölüm ” oldu.
Dalgaların dövdüğü bir kıyının
Ortasında duruyorum
Ve elimde tutuyorum
Altın kumun tanelerini
Ne kadar az nasıl da kayıp gidiyorlar
Parmaklarımın arasından derinliğe doğru.
Bütün gördüğümüz ve bize görünen
Yalnızca rüya içinde rüya mı.
başımızın üstündeki gök aşkına, taptığımız
tanrı aşkına
o uzak Cennet'te kavuşacak mı ruhum
meleklerin Lenore dediği o kutsal kıza? –
meleklerin Lenore dediği o güzel, ışıklı kıza?"
yanıtladı Kuzgun "Asla"
Ne kadar çok sahnesi yitirilen mutlulukların.
Ne kadar çok düşüncesi gömülmüş ümitlerin.
Abonoz kuş, ciddi hali, pek ciddi davranışıyla
Unutturdu acımı güldürdü beni, ona
Dedim ki:"Sorgucun yoksa da ödlek değilsin, belli
Gecenin sahibinden gelen çirkin, kart Kuzgun
Gecenin Pluton sahilindeki lordluk unvanın nedir?"
Yanıtladı Kuzgun "Asla"
Ve ruhum zeminde dalgalanan bu gölgeden
Bir daha asla alamayacak kendisini.
Engin ve yaşlı ve eskinin hatıraları
Sessizlik ve terkedilmişlik
ve karanlık gece
Şimdi hissediyorum seni, şimdi hissediyorum.
Bu can tenden çıkmadıkça, iflah olamam ben asla!
Sayfa 63 - Everest YayınlarıKitabı okudu
İnsanlar Güzellikten söz ettiğinde, aslında, akılla algılanan bir nitelikten değil ruh ile algılanan yüce ve saf bir güzellikten bahsetmektedirler.
Sayfa 15 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Şiirin görevi insan ruhunu derin bir şekilde etkileyerek onda duygu yoğunluğu yaratabilmektir; fakat tüm yoğun heyecanlar –şiirin verdiği heyecan da– fiziksel yapımızdan dolayı kısa olmak zorundadır.
Sayfa 14 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Kuzgun
Sarar mıyım onu şöyle,yine mazideki gibi?
Sayfa 33 - Boğaziçi Üniversitesi YayıneviKitabı okudu
Kuzgun
Evet, hepsi bu kadardı başka izah istemiyor.
Sayfa 28 - Boğaziçi Üniversitesi YayıneviKitabı okudu
Kuzgun
Kitap belki deva ama benim aklım Lenor’daydı
Sayfa 27 - Boğaziçi Üniversitesi YayıneviKitabı okudu