Serinin son kitabını da okuyarak Ediz ve Doğa'ya buruk vedamı etmiş bulunuyorum.
Bu kitapla birlikte Yabancı evreni bitti ve tüm soru işaretleri birer noktaya dönüştü. Bir filmi izler gibi karakterlerin her anlarına tanıklık ettim, yazar bu noktada çok başarılıydı çünkü vermek istediği duyguları hep kalbimde hissettim.
Beni en çok rahatsız eden şey, kesintisiz tekrar edilen sahneler ve Doğa'nın sürekli geri dönüş yaşamasıydı. Yerli yersiz her yerde Doğa sürekli geçmişe gitti. Aynı satırları yüz kez okudum ve bu, o cümlelerin etkili olmasını sağlamak yerine bıkkınlık getirdi.
Sonunun böyle bitmesini hiç beklemiyordum, diğer ihtimallerde bitse bile bu kadar eksik hissetmezdim sanırım. Bu haliyle beni çok huzursuz hissettirdi. Bir yanım böyle bir sonu hak etmediklerini söylese de diğer yanım verilen onca mücadeleyi bana gösteriyor. Ayrıca ucu çok açık olan bir sondu. Tatmin olduğumu söyleyemem, yine de bittiği için rahatlamış hissediyorum.
