İnsanın faziletinin yine kendinden geçtiğini; kendini doğru tanıma elzemliğini o kadar güzel ifade ediyor ki:
ey muhibe, hâlâ bilmez misin ki:
"Eksiklik kendi özümde.."
Zamanını iyi kollamak ve susmak, varoluşun ve doğal ortamın tek koşulu bu mu yoksa? Ama buradayım, en azından bu kesin, boş yere bunu defalarca söyleyip dursam da, doğruluğunda bir eksilme olınuyor.