"Bir yanılgının, binlerce yenilgiden daha keskin olduğunu gördüğünde eve dönmek isteyeceksin ama ev; kapı duvar olacak. Ve sen, bildiğin denizlerde yeniden boğulacaksın. Aşina yüzler el olacak ve yalnızlığı şah damarında hissedeceksin. Sonra geçecek. Her şey geçer, bilirsin.
Ve sonra yolun tam ortasında ayaklarının dermanı kesilecek, dizlerinin üzerine çökeceksin. Düşmekten korkma, düştükçe daha da güçleneceksin. Sonra herkes kaybolacak, gölgen bile seni terk edecek ama bu yenilgi sayılmaz. Yalnızlığı sev. Herkes gitse de o seni bırakmaz, bilirsin.
Yine de içindeki uçurumların kenarında otururken dikkat et, her hattını bildiğin bir el sırtına değebilir. Belki sana sarılır, belki seni itebilir. Kırılacaksın, kırıl. Kırıldıkça keskinleş ama kendini daha çok kesme. Insanın kendine açtığı yarayı hiçbir tabip iyi etmez, bilirsin.."
Dünya Adil Bir Yer Değil
Bugün dünyadaki, doğum günüm. Cahit Sıtkı’nın deyişiyle: “Yolun yarısı”. Bu zamana kadar yaşadıklarımdan, şahit olduğum binlerce hayat hikâyesinden, kendimce okuduğum kitaplardan, dinlediğim müziklerden, izlediğim filmlerden bir terapist olarak şunları öğrendim:
İnsan nisyanla malüldür ve fena halde hüzne, hüsrana mahkûmdur. Her hal geçici ve
Sonsuzluğu kusursuzlukta arama
Mutluluk keşme bi' an
Terbiyedeyim, el yordamıyla bulamam
Gizde değil serindeyim
Durabilir...
Vurabilirsin...
Hissettiğin gölgedeyim
İran Masalları Hakkında-2 | Kubilayhan Yalçın..
Ahmet Yaşar Ocak, Osmanlı İmparatorluğunda Marjinal Sufilik: Kalenderîler adlı çalışmasında şöyle diyor:
*
“Hacı Bektaş-ı Veli’nin tıpkı Barak Baba gibi, yarı çıplak, saçı sakalı, kaşları kazınmış, ama uzun ve gür bıyıkları olan bir Haydari şeyhi olduğunu kabul etmemiz gerekiyor. Hiç şüphesiz bu portre, klasik Bektaşi ikonografisinde iyice yer
Allâh'ı zâlimlerin yaptıklarından habersiz sanma
Geçen hafta okuduğum bir âyet üzerine bir hafta boyunca tefsirlerde araştırmalar yaptım, üzerine düşündüm. Âyetteki iç bağlantıya ilişkin bir meseleyi anlamaya çalışıyorum. Bunun için klasik ve modern bulabildiğim bütün tefsirleri okudum ama tatmin edici bir cevaba ulaşamadım. Biraz önce yatsı namazını kılarken bir anda aklıma âyetin iç bağlantısı
Soner Duman
Geçen hafta okuduğum bir âyet üzerine bir hafta boyunca tefsirlerde araştırmalar yaptım, üzerine düşündüm. Âyetteki iç bağlantıya ilişkin bir meseleyi anlamaya çalışıyorum. Bunun için klasik ve modern bulabildiğim bütün tefsirleri okudum ama tatmin edici bir cevaba ulaşamadım. Biraz önce yatsı namazını kılarken bir anda aklıma âyetin iç bağlantısı
Kendime ..!
Bir yanılgının, binlerce yenilgiden daha keskin olduğunu gördüğünde eve dönmek isteyeceksin ama ev; kapı duvar olucak. Ve sen, bildiğin denizlerde yeniden boğulacaksın. Aşina yüzler olucak ve yalnızlığı şah damarında hissedeceksin. Sonra geçecek. Her şey geçer, bilirsin.
Yine de içindeki uçurumların kenarında otururken dikkat et her hattını bildiğin bir el sırtına değebilir. Belki sana sarılır, belki seni itebilir. Kırılacaksın, kırıl. Kırıldıkça keskinleş ama kendini çok kesme. İnsanın kendine açtığı yarayı hiçbir tabip iyi etmez, bilirsin...
“Sonsuzluğu kusursuzlukta arama
Mutluluk keşme bi' an
Terbiyedeyim, el yordamıyla bulamam
Gizde değil serindeyim
Durabilir...
Vurabilirsin...
Hissettiğin gölgedeyim.”
🎼