Kendimi bir mobilyayla özdeşleştirmem sorun değilmiş. Hatta Sartre "kötü inanç"ı örneklemek için kişinin kendisini bir sandalyeyle, özellikle sandalyeyle özdeşleştirdiği bir analoji kullanmış. Bir insana dair değil, bir sandalyeye dair objektif savlarda bulunulabilir, çünkü insan devamlı akış halindedir.
“İki çeşit aşk olabileceğini düşünüyorum bazen. Belirli insanlar arasında doğal bir şekilde var olan nadir bir tür olabilir. Bir de daha alelade diğer tür, inşa edilmiş olan.”
Sayfa 51Kitabı okudu
Etrafındaki objeleri görüyordu, neler olup bittiğini anlıyordu, ama hiçbir şey hakkında bir fikir yürütemiyor ve ne hakkında konuşacağını bilmiyordu. Bir fikrinin olmaması ne acı!
Sayfa 51Kitabı okudu
“Bu günlük, savaş hakkında değil, savaşı yaşayan bir yazar hakkında -yaşamı, yazmak üzere coşkulu bir şekilde öğrenen bir yazar hakkında. Yazmak önce geliyor; savaş sadece malzeme.”
Sayfa 38 - iletişim YayınlarıKitabı okudu
Çoğu insan, tanıştığınız anda, bir çeşit yarışma için sizi ölçüp biçiyordu. Sanki herkes cankurtaran botlarına sığacak insan sayısının sınırlı olduğu bir yerde gemi kazası korkusuyla yaşıyormuş gibi, sürekli kendi yerlerini belirlemeye ve vazgeçilebilir insanları, gözden çıkarabileceklerini tespit etmeye çalışıyordu."Herkes kendini güvence altına
almak istiyor: Bottan atılan kişi ben olmayacağım, onlar olacak. İnsanları devamlı iki gruba ayırıyorlar, müttefikler ve vazgeçilebilir olanlar."
Çok çalışmak ve her şeyi unutmak ne kadar güzeldi!