EMRE KARA
@emrekara0
5 okur puanı
Kasım 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık.
Sayfa 110Kitabı okudu
Ayrılık o küçük ölüm,usta dokunuşlarla bizi büyük ölüme hazırlayan.
Sayfa 110Kitabı okudu
Susmak insanın sözünü büyütüyorsa bir erdemdir. Bir yaprağı bile kıpırdatamaz yoksa suskunluk. Ne kadar cılız,ne kadar yanlış olursa olsun boşlukta iz bırakacak tek şey sözdür. Yağmur yağmazsa kim bilebilir bulutların yükünü.
Sayfa 109Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"İnsan bağışlayarak yener yanlışı. İnsanın acısını insan alır. İyilik böyle kolay yenilemez..."
Sayfa 96Kitabı okudu
Hiçbir şey eskimez yalnızlığın ülkesinde Ömür Hanım.
Sayfa 49Kitabı okudu
Seni hiçbir dünya telaşına değişmedim ben. Evlerin ve kalabalığın ağırlığını sana üstün tutmadım. Yoksulluğun acısından hafif bilmedim acını. Yenilen herkesin boğuntusuydu kaybolduğum uzaklık, yüzün her bulutlandığında. Nereye gidersem gideyim seni yürüdüm hep. Sevincini bir barış, bir bayram sabahı gibi taşıdım içimde. Sesine güvendim, gözlerine en çok yakışan o sürekli yaz ikindisine. Gökkuşağının altından geçen çocukların şımarıklığıydı, kâküllerini her araladığımda gövdemdeki ürperti. Ağzımdaki meneviş sendin insanlara şiir okurken. Bütün öksüzlerin kederiyle baktım yüzüne, ne zaman geleceği düşündüysem. Bir haksızlığı haykıran herkese senin soluğunu verdim. Bütün hapislerin penceresi yaptım seni. Sonra tuttum kenar mahallelerin yalnızlığını gösterdim, bir özür, bir bağışlanma umuduyla. Kirpiklerinin ömrüme açtığı yolda yaptım bütün kavgalarımı. Söze inandım, gövdene ondan çok. Dönüp dönüp sana geldikçe anladım özgürlüğün aşk olduğunu. Alışkanlıklara yenilmedim ben, seni bir alışkanlığa dönüştürmek istemedim yalnızca.
Sayfa 7Kitabı okudu
Yürüyemediğiniz yolun seyyahı olamazsınız. İçinde boğulmadığınız deniz hakkında konuşamazsınız. Issızlığında kaybolmadığınız çölü kimseyle anlatamazsınız.Hem zaten anlattığınıza da kimse inanmaz...
Sayfa 30Kitabı okudu
" Hamdım, piştim, yandım!"
Sayfa 10Kitabı okudu
"İlmin gayesi,Yaradan'a ulaşmaktır. Aşktır. Aşka ulaşmayan ilim,ilim değildir. İlim seni aşka götürmüyorsa ,cehalet ondan daha hayırlıdır."
Sayfa 9Kitabı okudu
Ağlama! O şimdi saadetlerin zirvesinde... Biz kendi halimize ağlayalım!
Sayfa 266Kitabı okudu
Yaşamıyoruz ki , ihtiyarlayalım...
Sayfa 266Kitabı okudu
Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden ?
Bilmem, bu yanardağ ne biçim korla tutuştu ?
Pervane olan kendini gizler mi alevden ?
Sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu...
İçinde yokluk ve boşluk acısı da olmayan bir yokluk ve boşluğa gideceğim!.
Sayfa 123Kitabı okudu
Zaman durmadan akacak ve her şey geçecektir!.
Sayfa 120Kitabı okudu
- İnsan üç beş katlı bir binadan yere bakarken başdönmesi hissine kapılıyor da, yere yatmış bir duvar gibi düpedüz bir zemin üzerinde ufka bakarken niçin aynı hissi duymuyor? Eğer mesele düşme korkusundan ibaretse, Arz cazibesi diye izah ettikleri düşmeyi, cazibenin bir ân ufkîleştiğini hayâl ettiler mi, ufka doğru bir uçuş şeklinde de kabul edebilirler... Ufka doğru düşmek; korkunç hayâl!..
Sayfa 73Kitabı okudu
İnsanlık derin bir buhran yaşıyor ve ruhunu, kurtarıcısını arıyor. Elbette zamanı gelecek ve büyük bir zuhur doğacak... Büyük bir zuhur... Köşe başlarını tutacak bir heyûlâ şahsiyet, kollarını açarak "mukaddes emaneti ne yaptınız?"diye haykıracak!..
Sayfa 34Kitabı okudu