İnsan yaşamının mutlak en önemli olgusu sevilen bir insanı özlemek, istemek. Onun yanındayken de özlemek, istemek.
İnsan yaşamının mutlak en önemli olgusu sevilen bir insanı özlemek, istemek. Onun yanındayken de özlemek, istemek. Oysa yaşam genellikle insanın bir başına kalması. Uykuda. Uykuyu ararken. Derin uykuların ötesinde bile zaman zaman düşünde sezinlemiyor mu insan birbaşınalığın çaresizliğini. Yollarda. Okurken. Pencereden caddelere bakarken. Giyinirken. Soyunurken. Herhangi bir kahvenin içinde oturan insanlara gelişigüzel bakarken. Hiçbir şey aramazken. Herhangi bir kahvede oturan insanları görmezken, başka olgular düşünürken… Yosun kokusunu yeniden duymaya çalışırken, bir kavşakta karşıdan karşıya geçerken, arabalar dünyasında yaşadığını son anda algılarken, büyük bulvarın tüm kahvelerinde oturanlardan hiçbirine tanımazken, bir mağazadan gelişigüzel yiyecek seçerken, ya da bir satıcıdan herhangi bir malı
isterken, aynı anda özlem ve yalnızlıkları düşünürken, gidenleri, gelenleri, bölünenleri, ölenleri, doğanları, büyüyenleri, yaşamak isteyenleri, yaşamak istemeyenleri özlerken, severken, sevilirken, sevişirken, hep yalnız değil miyiz.
Sayfa 12Kitabı okuyor
"Çoğu slaytınızda madde işaretlerini yok edin. En sevilen TED konuşmacıları madde işaretsiz slaytlar sunar. Metin ve madde işaretleri, bilgiyi izleyicinize aktarmanın en az akılda kalıcı yoludur."
Sayfa 226Kitabı okudu
"En sevilen TED konuşmacıları fıkra anlatmaz! Profesyonel bir komedyen değilseniz fıkralar özgün değildir."
Sayfa 168Kitabı okudu
''Sevilen kadın bütün kadınların en güzeli değil midir?''
Henüz anlam bulamadığım bu yaşam denilen yerde yaptığım her hata üstüme bir yük gibi biniyor. Doğduğum coğrafya ve yetiştiğim aile dolayısıyla hayattan olağanüstü beklentilerim zaten yok ama mesele şu ki istediğim ufacık şeyleri bile yaşayamıyorum. Hayatta varlığını birilerine kabul ettirmek oldukça önemli bir meseledir. Her şeyinle kabul gördüğün birinin olmasını beklersin mesela hayattan. Öyle ki varlığımdan ben bile pek memnun değilken bunu beklediğim kişilerden gördüğüm umursamazlık beni yaşamaktan soğutuyor. Yalnız bununla kalsa iyi. Yaşamayı da bir yerde zehir ediyor. Sürekli kabul edilme içgüdüsüyle yaşadığın şu hayatta “kullanılıp atılmak” felaketiyle yaşıyorum. Kendim olamamaktan istediğim gibi davranamamaktan, en azından biri için en sevilen olamamaktan yoruldum. Hayatın baharıydı değil mi şu gençlik dedikleri. Bitsin artık şu bahar. Gelmesin başka mevsim de. O baharda açan çiçeğe can olmak istiyorum
Yılın en sevilen zamanı emek karşılığının alındığı zamanlar
Bir süre kitaplarla aktif olamayacağım arkadaşlar çok iş var ve kitap okuyamıyorum iyi bakın kendinize olur mu özleyin beni 😂🧑🌾🧑🌾🧑🌾
Bu çağda sevmeler de bir tuhaf. Sevgi mi bir anlık heves mi yoksa bir çıkar bir çarpık beklenti mi bilemiyor insan. Némirovsky, "Ona olan sevgisinin baki olacağını dünyanın döndüğünü, güneşin aydınlattığını ve geceden sonra günün ağardığını bildiği gibi biliyordu." der. Gerçek sevgi, çağ değişse de hissedilir sevgili okur. O emin olma