Ölümün, her şeyin bitişi olmasının ve önemli olduğunu düşündüğün her türlü şeyin, artık biraz bile önemli olmamasının harika bir tarafı var.
Sayfa 28Kitabı okudu
Çünkü dünya, senin başına gelenleri ve bunların sonucunda taşıdıklarını asla öğrenmeyecek....
Sayfa 160Kitabı okudu
Ama nefreti gördüğümde tanırım. Biliyorum çünkü nefret edilmek isteyen bir parçam da var.
Maalesef insanoğluna ait mutluluğun beni bulmadığı bir gerçek.
Ölümün, her şeyin bitişi olmasının ve önemli olduğunu düşündüğün her türlü şeyin, artık biraz bile önemli olmamasının harika bir tarafı var.
Gurur verici :)
1936 sonbaharında Roark, ofisini Cord Binası'na taşıdı. Daha o binanın tasarımını yaparken, günün birinde ofisinin orada olması gerektiğini düşünmüştü. Yeni kapısında "Howard Roark, Mimar" yazısını gördüğünde bir an durdu, sonra adımını atıp ofise girdi. Kendi odası upuzun bir salonun uçundaydı. Odanın üç duvarı tümüyle camdı. Kente bakıyordu bu camlar. Odanın ortasında durdu. Koca pencerelerden Fargo Mağazası'nı, Enright Evi'ni, Aquitania Oteli'ni görebiliyordu. Güneye bakan pencereye yürüdü, orada uzun süre durdu. Manhattan'ın ucunda, uzakta, Henry Cameron'un Dana Binası görünüyordu.
