Kitaplar.
Sayfalar arasında kaybolmayı seviyorum. Her sayfayı çevirdiğimde kelimelerin oluşturduğu cümlelerin bana ne hissettireceğini merak etmeyi seviyorum. Bence insanlığın bir parçası da okumaktır. İnsan okursa, kendini bulabilir. Her ayrı kitapta farklı bir karakterin hikâyesini okurken kendinden bir şeyler bulabilmektir okumak. Ben kitap konusunda kendimi sınırlamam mesela. Ruh halim nasılsa ona göre bir kitap açar okurum, yeni bir kitaba başlarım. Sadece tek bir kitabı bitirene kadar başka kitap okumayanları da anlamış değilim. En küçük örneğinden, mutluysam açar romantik okurum. Depresif bir moddayken Rus klasikleri, boşluktayken epik fantastik vesaire vesaire... Bunların hepsini kendimiz belirleyebiliriz. Kitap okumak budur zaten. Sen o an ne hissediyorsan o duygularına heyecan katan histir. O duygularına yolculuk eden bir histir. Mesela ben hiçbir zaman tek oturuşta 300 sayfa okuyan biri olmadım. Sindire sindire okumanın en mükemmel şekil olduğunu savunabilirim. Fazla uzun konuştum, gece yarısında içimden birden geldi bu iletiyi yazmak. Öyle yani. Sevgiyle kalın.
Yazmadıklarım var elbet
örneğin bomboş bir odada bir sandalye üstünde
bomboş gözlerle teslim olan
denizcinin karısı ırmak hanım yazmaya değmez
sakın içme dedi hekimler
sakınarak içiyorum sakın hekimler duymasın
kim ölünce hekimler çok üzüldü
rakı içen öldü de
su içen ölmedi mi
ağlarsa anam ağlar
epik ağlamalar da olmaz değil cenazemizde
pek gelen
DİRİLİŞ = TOLSTOY
Diriliş, geçmişindeki günahlarla yüz yüze gelen bir rus asilzadenin hikayesini anlatır. Prens nehludov, bir hayat kadınının cinayetten yargılandığı bir davanın jürüsinde görev almıştır. Sanığın bir zamanlar terk ettiği bir kadın olduğunu dehşetle öğrendikten sonra jadının felakete sürüklenmesinde oynadığı rolün verdiği suçluluk duygusuyla
Korona Sorgulamaları
Ankara'dan Bursa'ya, 17.03.20 -17.40
3 numaralı koltuk.. yanımda maskeli bir hanımefendi.. benden korkmasın, gözleri önünde kolonya banyosu.. Neredeyde iki saat oldu.. ilk defa en önde yolculuk yapıyorum, tercihimden pişman değilim, aksine yolu seyretmek çok güzel.. Kulağımda kulaklık.. içinde güzel ezgiler.. her türden dinleyen ben bu yolculukta duygusal, klasik ve epik takılıyorum.. Sanki etrafımdaki her şey ve herkes kulağımdaki müzikle uyum içinde.. hayal mi kuruyorum, evet gerçekleşmeyecek olanlardan.. ama bu çok sürmedi, gerçek hayata dönelim.. düşünmeye başlıyorum..
Hayatın hızlı akışı içinde, geçip giden günlerde kendimin ne kadar farkındayım ve kendime ne kadar zaman ayırıyorum? Neyi, niçin yapıyorum? Belli bir amaca sahip miyim? Bu hayatı seviyor muyum? Eğer şu saniye başıma bir şey gelse hayatımdan pişman bir şekilde mi memnun bir şekilde mi geçmişime bakarım? Bu hayattan ayrılmaya korkar mıyım, huzur mu dolarım? Hayattaki değerlerim neler, değerlerime sahip çıkıyor muyum, insanlar için mi yaşıyorum, kendim için mi yaşıyorum yoksa aşkın bir nedenim mi var? Değişim potansiyeline sahip miyim? Değişmek istiyor muyum? Yoksa memnun muyum hayatımdan?....
Yol arkadaşlarımdan bazıları:
youtu.be/sOrvzpIT9CM
youtu.be/C-wu2VcYNCA
youtu.be/tjC3fjVcDjY
youtu.be/uZpdlN42gqw
youtu.be/orL-w2QBiN8
Henryk Sienkiewicz Hakkında
Nobel Ödüllü Yazarları Okuyoruz (bkz. #45837260) etkinliği kapsamında haziran ayı yazarımız 
Henryk Sienkiewicz kimmiş neler yapmış meraklısına ileti geldi Sevim Koş!
Henryk Sienkiewicz, Polonya’nın Rusların hakimiyetinde yer alan Wola Okrzejska bölgesinde doğdu. Oldukça varlıklı olan
"DÖŞEĞİMDE ÖLÜRKEN"İ NASIL OKUMALI?
1- "Döşeğimde Ölürken" ve Faulkner
William Faulkner, beşinci romanı “Döşeğimde Ölürken”i 1929'da yalnızca altı haftada, Büyük Depresyon’ın başlangıç tarihi olan 29 Ekim 1929’dan bir gün önce başlayarak, yazdı .
1930'da küçük düzeltmeler yapıldıktan sonra yayınlanan roman,