“Bilge insanın hayatında şans nadiren rol oynar. Hayatı boyunca onun çıkarlarını belirleyecek olan şey aklıdır.”
Kendine en yetebilen insanın bile başka birine ihtiyaç duyduğu anlar vardır.
Dolayısıyla en iyisi, yabancı insanların arasında hiçbir ilişki kurmadan, tek başına oturmaktır. Bahçe ve dostlar, der Epikür, hayatta başka bir şey yok. Bence haklı. Fakat bahçe namına da fazla bir şeye ihtiyaç yok, bazen bir kafenin terasındaki birkaç saksı yetiyor. Ve bir iki dost da yetiyor.
Sayfa 171Kitabı okudu
“Adaletsizliğin kendisi kötü değildir ama o adaleti uygulamak için seçilenlerin yaşattıkları kötülüktür.”
“Ne kadar da zor geçmişi kabullenip onu bir kenara bırakmak.”
"Mutluluk nedir?"
Aristo: Bilgidir
Epikür: Azla yetinmeyi bilmektir
Nietzsche: İdeal tembelliktir
İbn Rüşd: Yolda olmaktır
G. Orwell: Özgürlüktür
Marquez: Eksik parçanı bulmaktır
Farabi: İnanmaktır
V. Hugo: Ailedir
J. Barrie: Sevdiğin işi yapmaktır
"Sizce mutluluk nedir?"
Teodise hakkında: "Tanrı kötülüğü önlemek istiyor da önleyemiyor mu? O halde güçsüzdür. Önleyebiliyor da önlemek mi istemiyor? O halde iyi niyetli değildir. Hem önlemek istiyor hem de önleyebiliyorsa, nasıl oldu da bu kadar kötülük var oldu." Epikür'e atfedilen teodise sorusu.
Epikür evlenmemişti ama bazılarının evlenip aile kurmasına inanıyordu, sorumluluk almaya hazır olanların. Ama seven kişiyi köleleştiren ve nihayetinde hazdan çok acıya yol açan irrasyonel bir şekilde tutkulu aşka ısrarla karşı çıkıyordu. Şehvetli tutku bir kez amacına ulaştığında aşığın sıkıldığını ya da kıskançlığa kapıldığını veya ikisini birden tecrübe ettiğini söylüyor. Ama daha yüce bir sevgiye, bizi bir kutsanmışlık durumuna uyandıran dost sevgisine büyük önem veriyordu.
