'Kendi doğruların başkalarına yanlış geliyor diye,
doğrularından vazgeçme.'
Epikür
(Epikür)ü bizde yanlış anlarlar. Zevk ve sefa meselesi… Bizde bu felsefe, cismani, şehvani manada zevk ve sefa olarak anlaşılır. Hayır! (Epikür) bu değildir. (Epikür) öyle ruhi hasletler arar ki, ruhi safhaya ve neş’eye, şevke varmanın ahlakı yolunda gider. Ama bu şevk’e varacak bütün yollardan mahrumdur. Onun için, mecburidir, felsefenin cismani telakki edilmesi… Tasavvufta bu en büyük dava… Büyük safa… Fakat o safhaya gidecek yol?.... İsimle olmaz bu iş…. Mesela Hayyam bizce tam (Epikür)cüdür. Bedbin bir felsefe içinde keyfine bak, hükmü… Bu hükmün insanı saadete ulaştıramaz; olsa olsa hislerini iptal etmeye götürür. Ebediyet tefekkürü önünde duygusuzluk telkin eder ve cismani planda kalır. Fakat kurcalamaktan alıkoyucu bir tarafı… (Epikür)ü yanlış anlayanlardan olmayalım, yalnız manasını bilenlerden, yolunu kapalı görenlerden olalım…
...
Fedaileri cennete gönderme fikrimi ilk işittiğinde neden sinirlendin? Sence mutlu değiller mi? Onların mutluluğuyla, mutluluğun kaynağındaki hakikatten bihaber biri arasında ne fark var? Aslında ben seni neyin rahatsız ettiğini gayet iyi biliyorum. Sen üçümüzün bildiği şeyleri onlar bilmiyor diye rahatsızsın. Oysa durumları buna rağmen hiç de
Ölüm
Belaların en korkuncu sayılan ölüm bizim için bir hiçtir. Biz var oldukça o yoktur. O varken de biz yokuz. Bunun sonucu olarak da ne ölüleri ne dirileri ilgilendirir. Çünkü birincilerin olduğu yerde o yoktur. İkincilerin de artık kendileri yoktur.
Sayfa 34
Elinde olanı kendine yeter saymayan kişiyi, koca dünyanın efendisi yapsan da mutsuzdur yine de.
(Epikür)