Ergun’a göre, Türk halkının çoğunluğu: Esneklikten yoksun, baskıcı bir eğitimle yetişir,
korkuyla biçimlenir. Çoğunluğu başta devlet korkusu olmak üzere, düşman korkusu, bölünme korkusu, kaybetme korkusu gibi birçok korkuyla çevrilmiştir. Erkek egemen kültürle
koşullanmış, topluma ve devlete bağımlı insanlardan oluşur. Devlet otoritesinin üstün tutulmasından yanadır. Değer sistemini hiyerarşik ilişkilerde yaşar. Etnik ve dinsel kimliklere
önem verir. Nemelazımcıdır, sorunlar karşısında öne geçme ve toplumsal sorumluluk duygusu zayıftır. Birbirine benzemeyi çok sever, ayrı durmaktan korkar. Tehditten çabuk
etkilenir. Belirli koşullarda hoşgörülü ve uzlaşmacıdır. Aileye, geleneklere bağlı ve
misafirperverdir. Eğlenmesini bilmekle beraber hüznü neşesinden daha yoğundur (Ergun,
2000, s. 177-178).