"Bir kadının yanan bir evde kalmasına yol açtıklarına göre, kitaplarda bir şeyler olmalı... Hayal edemeyeceğimiz bir şeyler; orada bir şeyler olmalı. İnsan bir hiç uğruna kalmaz"
"Olan budur işte. Karanlığa düştüğünde hiçbir şey göremezsin. Fazla bir şey hatırlayamazsın. O zaman gece vakti denizdeymiş gibi olursun. Üşürsün ve boğulacak gibi olursun. Yardıma gelen kimse de olmaz."
"Sen yoktun
Terkedilmemiş bir İstanbul vardı.
Yaslanmış gökyüzünün umarsızlığına,
Eylül rüzgârlarıyla sararan
Bayram kartpostallarına benzeyen.
Sen yoktun
Bir çocuk ağlardı istasyonlarda,
Geceyarıları uykumu bölerdi hıçkırıkları,
Trenler geçerdi gözbebeklerimden,
Kirlenirdi bembeyaz umutlarım.
Sen yoktun
Tüm dünyayı değiştirebilirdim,
Oysa aynalarda eskiyor yüzüm.
Ne yana baksam karşımda bir anı,
Meğer İstanbul benziyormuş sana.
Sen yoktun
Omuzlarımda paramparça bir yürek,
Göğüs kafesimde karmakarışık bir kafa, deliliğin sınırlarında.
Sen yoktun
Kanayan bir İstanbul vardı,
Yeryüzü ıssızlığında."