Yine 1-2 saatte bitiririm diye düşünüp laboratuvarda okumak için yanıma almıştım bu kitabı ancak sessiz bir ortamda odaklanıp düşünülmeden okunmaması gereken bir kitap olduğunu fark ettim. Bu aslında 
Ermiş'in devamı niteliğinde bir kitap, oradan anlamalıydım. Fark ettiğim an okumayı bırakıp evde bitirdim kitabı ve genel olarak fena değil diyebileceğim, ancak Ermiş'i geçemeyecek bir eser olmuş bence.
Kitap, El Mustafa'nın seyahatini tamamlayıp evine dönmesiyle ilgili aslında. Geldiğinde de giderken olduğu gibi oradakilere öğütler veriyor. Sadece bazı kısımlar çok anlamlı gelmedi bana, kafamda bir yere oturtamadım, rastgele kelimeler biraraya getirilmiş gibiydi. Çok güzel kısımları da vardı ancak bu kısımlar anlatımı bozuyor bence.
Yine Ermiş'te olduğu gibi 'ilahi bir dil' kullanılmış. Gerçekten Ermiş birisi anlatıyor gibi hissediyorsunuz, bu açıdan güzel bence.
Çok uzun bir inceleme yazamıyorum maalesef Ermiş'ten sonra beni hayal kırıklığına uğratan bir kitap olduğunu belirtmem gerek üzülerek. Ermiş'i okuduysanız ve merak ediyorsanız okuyabilirsiniz ama çok büyük bir beklentiye girmeden okuyun bence.
Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim. Herkese iyi okumalar.
Cibran'ın en sevilen yapıtı Ermiş'in devamı olan Ermişin Bahçesi, kitabının yorumu ile geldim.. Kitap çok kısa ve akıcıydı elime bir kez almam ile bitirdim. Kitabın konusundan da kısa bir şekilde bahsetmek istiyorum. Kitap El Mustafa'nın evine dönüşü memleketlileriyle konuşmalarını anlatıyor, 11 yıldır yolda, yol yoldaş olmuş. Birazda spritüalizm esintileri içeriyor diyebilirim. İnsanlarla tek olma doğayla bir olma, taş su neyse o olacaksın, çiy damlası neyse sen de osun tarzında.
Kitapla Kalın Ermişin Bahçesi
