Hüzünlerimizi tüketmiyoruz dünlerimizi tekrar ederken, hastalıklarımızdan kurtulup başımızdan atamıyoruz. Tükenen yalnızca biz oluyoruz ve her gün güç kaybediyoruz. Geçmişin izleri silinmiyor!
İnsanın mutlu olduğuna inanması için kör olması lazım. Açıkça gördüğüne inanmak, görmek istememekten kaynaklanır; mutsuz olmadan insan kendini göremez çünkü.
Nedense iş kendimize gelince, öz eleştiriden hep kaçınırız. Oysa suçlar etrafımızı sarmış, bizi bekliyorlar. Şüphe sardıysa benliğimizi, perhize girmeli, çile çekmeyi göze almalıyız. Ruha en iyi ilaç budur.