Şair
Gönüldendir şikâyet, kimseden feryadımız yoktur" dediğinde haklı sanırım. Zira ne olduğunu bile tam olarak bilmediğimiz, nereden geldiğini kestiremediğimiz gönül pek çoğumuzun canını yakıyor.
NesilKitabı okuyor
Ben bir dünyalık için eğmem başımı, Allah’tan gayrı kimsenin önünde eğilmez bu baş.
Ödünç kitap veremeyenlere...
Hatırımda benim gibi olan eski zaman kitap sevdalılarının kütüphanelerin üzerine yazıp da astıkları bir şiir var.
Aynen şöyle;
"Dest-i gadr-ı mustaıradan ziyânım bî-hesab
Tövbe ettim âriyet hiç kimseye vermem kitâb"
NesilKitabı okuyor
"Kitap öyle rast gelip bakılmaz, ziyaret edilir. "
Sayfa 19 - NesilKitabı okuyor
“Yalnız kalmakla yalnız bırakılmak aynı şey değil.”
Gözlerimi sımsıkı kapayıp dünyaya bakmayı değil de içime bakmayı denedim.
"Geçmiş zaman olur ki hayali cihan değer
Bir ân acı duyar insan, sevmişse biraz eğer
Anlar ki geçenlerin rüyaymış hepsi meğer
Rüya olsa bile o günlerin hayali cihan değer"
Sayfa 23Kitabı okuyor
“Hem artık her neyi seversem seveyim Allah için severim ben.”
"Tövbe ettiğime de tövbe Allah’ım. Zira tövbelerim dahi tövbeye muhtaç.”
.
Sen ekmeği marketten alırsın ama cenazene mahalle bakkalı gelir .
.
.
Sayfa 19Kitabı okuyor
.
Bana sorarsan büyümek, mahallede yaşamak demektir. Mahalle muhabbettir, seslenmektir ötedeki eve, pencereden sarkıtılan sepet, iki tas arasında kurulan kale, anneden istenen çeyrek ekmektir... "Topu atan alır " demektir. Bakkal demektir, tırmandığın ağaçtan düşmek ama sonra yine de tırmanmak demektir. Ruhu vardır yani. Mahalle güzeldir, okuldur ve gönüldür mahalle.. Bunlari bilmiyor ve yaşamamış olan çocuklar... Ne yazık onlara!
.
.
Sayfa 19Kitabı okuyor
Lakin dünya kimsenin değildi ve kimse dünyada ebedi kalmazdı.
Dünyayı yalnızca Allah yarattığı için seviyor, başka bir sebep bulamıyordu dünyayı sevmek için.
'Uzaklar' diye bir yer vardı ve oraya gidiyordu herkes...
