Ziya
@fayrapziya
budala
İÜ SBF
Istanbul
1087 okur puanı
Şubat 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Beklemek, deniz fenerlerinin, kayaların, kalebentlerin işi. Rüzgar burgaçlarının göğsünü yontacağını bile bile beklemek… İnsan dediğin gökte bulut. Yaşam ne yana eserse o yana sürükleniyormuş. Bazen çivilenmiş gibi de kalabiliyor, rüzgarsız. Ama en çok deniz gibi kendini kıyıya vurup duruyor. Her vurduğu kıyıdan bir şeyler kopararak ya da özünü bırakarak çekiliyor kendi içine. Bunları tek tek anımsattım kendime.
Sayfa 101 - Vacilando / 2023Kitabı okudu
İnsan yapamadıklarının, yaşatamadıklarının özrünü, uzattığı tek bir çiçekte, upuzun bir cümleyi susar gibi söyleyebilir miydi? Kim bilir, belki söyleyebilirdi.
Sayfa 91 - Vacilando / 2023Kitabı okudu
Çevreyi saran olağanüstü sessizliğin, göz alabildiğine uzanan gökyüzünün, yanıp sönen sonsuz çokluktaki yıldızların; yüreğin bilinmeyen, tadılmayan duygular, giderilmeyen özlemlerle tıka basa doldurulması mümkün mü?
Sayfa 228 - YKY / 2023Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Hiç gitmemeliydim. Çünkü dönmek, geri dönmek… Anlatılır gibi değil. Öyle saçma, öyle anlamsız ki!
Sayfa 154 - YKY / 2023Kitabı okudu
“Bir iç dünyası vardı. Kurulu düzenin yabancısıydı. Ve o bunu bilmezdi.”
Sayfa 146 - YKY / 2023Kitabı okudu
İnsan anlayamamanın sınırında gerçeküstüne sığınır. Kurtuluş değildir bu. Kaçmaktır aslında. Kaçmak, birtakım acıları göğüslemekten daha güçtür, daha yorucudur. Farkına varmadan yıpranırsın.
Sayfa 132 - YKY / 2023Kitabı okudu
— Ne garip şu ikindi sazlıklarında / Federico adında biri olmak…
Sevdin mi?
— Sevip sevmediğimi bilmiyorum da, senin haklı olduğunu düşünüyorum. Hiçbir yere yakışmayan adamım ben. Çatıdaki odam bile artık beni istemiyordu. Nereye gitsem bir garip, iğreti duruyordum. İkindi sazlıklarında bir adamın bu duyguya kapılmasını anlıyorum. Hatta göllerde kamış olmak bile istenebilir. Çünkü ikindi olmuş, akşam olmuş pek fark etmez. Ama insan göllerde kamış ya da ikindi sazlıklarında… Neyse, saçmalıyorum.
Sayfa 132 - YKY / 2023Kitabı okudu
Hoş bir heyecan duyuyorduk. Atıp tutmak, kinimizi ortaya koymak, birer varlık olduğumuzun bilincine ermek, belirsiz bir gelecekte olacakları düşünmek… Ama o gün geldiğinde… Gelecek, hep geriye atılıp duran bir zaman değildir. Bir gün çıkar gelir; o hoş heyecan da duyulmaz olur artık. Heyecandan çok korku veren bir sorumluluk yüklenmiştir omuzlarına. Uzaktayken tüm ayrıntılarıyla bir bütün olarak gördüğün şey, burnunun dibine gelince belirsizleşir, dağılır.
Sayfa 130 - YKY / 2023Kitabı okudu
Parka gitmiyorum artık. Neme gerek, belki gözümün önünde ağaçları kesmeye kalkarlar.
Sayfa 78 - YKY / 2023Kitabı okudu
Evet, birini bekliyorlar. Gözleri hep kapıda çünkü. Gerçi durmadan birileri girip geliyor, dostça karşılanıyor; ama gelenlerden hiçbiri o beklenen değil. O daha gelmedi. Uzun süre de gelmeyecek sanırım. Neden bilmem, öyle düşünüyorum. Delikanlıların, bekledikleri kişi neredeyse geliverecekmiş gibi kapıya bakıp durmaları da, aslında onu bugün yarın beklediklerinden değil. Bir alışkanlık belki de… Ya da bilmem neden, öyle davranmaları, hep umutlu olmaları gerekiyor. Belki bir tür tören bu, onun gereklerini yerine getiriyorlar.
Sayfa 59 - YKY / 2023Kitabı okudu
Şunu demek istiyorum: Ayrıntılar değişince yokluklarını anlıyor, tedirgin oluyorum. Oysa onlarla haşır neşir yaşayıp giderken de varlıklarını bilmem gerekir. Bunun için kendimi bakmaya ve görmeye alıştırmalıyım.
Sayfa 32 - YKY / 2023Kitabı okudu
Değişiklik… Bir bilebilsem, kesinlikle sınırlarını çizebilsem, nelerin değiştiğini teker teker anlatabilsem… Ama daha çok bir izlenim, bir sezgi konusu, yüreğimdeki korkunç tedirginliğin nedeni sandığım bir durum bu. Belki yanılıyorumdur.
Sayfa 14 - YKY / 2023Kitabı okudu
Bir eşya olmak… Bir evde, bir yaşantıda bir nesneymişçesine yaşamak…
Sayfa 75 - Remzi Kitabevi / 2000Kitabı okudu
Garip garip ayrıntıları sürekli olarak sorun yapmaktan yana kalabalık, insanlardan yanaysa hep yalnız oldum. Bu da benim yazar olmayı düşlemem için yeterli bir neden olarak kabul edilebilirdi.
Sayfa 70 - Remzi Kitabevi / 2000Kitabı okudu
Anılar, diyorum kendi kendime, eski bir hikayeye, giderek bir düşe, bir yalana doğru yürüyorum.
Sayfa 65 - Remzi Kitabevi / 2000Kitabı okudu