Can acısını haste-i derd-i firâk olup
Dildâde-i nigâr-ı sitemkâr olan bilir
Sevdâ-yı zülf-i yâr ile Bâkî be çekdiğin
Bend-i kemend-i aşka giriftâr olan bilir
Can acısınun ne olduğunu, ancak sitemkâr bir sevgiliye gönül kaptırıp da onun ayrılık derdiyle hastalanan bilebilir.
Sevgilinin zülfünün sevdası ile Bâkî’nin neler çektiğini, aşk kemendinin bağına tutulmuş olandan başk kim bilebilir ki?
-k i m e n e-
Mâlikimin mülküne mihmân oluram kime ne
Sâni'in sun'un görüp hayran oluram kime ne
Gâh oturup derd evinde beklerem Eyyûb gibi
Dost yolunda cân verip kurbân oluram kime ne
Gâh olur perrende-vârî seyr ederem âlemi
Gâh durup bir kuşede pinhân oluram kime ne
Gâh firâk-ı hasret-i yâr ile mahzun oluram
Gâh açılıp gül gibi handan
Nefî
Ölmek âsân âşıka bir dem firâk-ı yâr güç
Böyle müşkil derd esîri hastaya tîmâr güç
*Bir aşık için ölmek kolay; fakat sevgiliden ayrılmak güç.
Böylesine büyük bir derdin esiri olan aşık için tedavi güç.
Sayfa 164 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
Firak-ı yâr bir fasl-ı vefâdır
Cefa değil vakt-i imtihandır
Meraj
....... OLUR GİDEREK
Șitâ-yı devr-i zamân nev-bahâr olur giderek
Geçer firâk dem-i vasl-ı yâr olur giderek
Bu bezm-i köhnede her kim ki bâde-i ter içer
Esîr-i derd-i şikenc-i humâr olur giderek
Nola ruhında hat-ı 'anberîn sevâd olsa
Gehi güneşde küsûf âşikâr olur giderek
Kılursa turre bizi beste yanına kalmaz
O da güsiste ser-i rûzgâr olur giderek
O şâh-bâz-ı bülend âşiyân-ı gamzeye dil
Nihâde-pençe-i dest-i şikâr olur giderek
Gubâr-ı râh gibi düș türab-ı makdemine
Ser-i reh üzre bizümle dü-çâr olur giderek
Bu şûre-zârda Hayrî komaz seni çıkarur
Kemend-i dest-i atâ dest-yâr olur giderek
Mefâîlün feilâtün mefâilün feilün
Sayfa 125Kitabı okudu
Fikret'in Âşıkane Gazeli ..
Hayâl-i zülf-i pîç-a-pîç ile hâtır perişândır Firâk-ı yâr ile birçâre gönlüm zâr ü giryandır
Neden âgûşuma Belkis-i hüsnüm eylemez rağbet
Ki sînem şehriyâr-ı aşkıma taht-ı Süleymân'dır
N'ola bâğ-ı cihanda hiç gül ü reyhâna bakmazsa
Gönül kim şimdi meftûn-ı hat u ruhsâr-ı cânândır
Tenezzül eylemez mi sînemi seyrâna ol âfet
Ki kendi açtığı dağlarla zîb olmuş gülistândır
Gam u âlâmdan gönlüm rehâ-yâb olmadı gitti
Sana düştüğüne ey gül o da bin kez peşimândır
Bana mümkün değil cem'iyyet-i efkâr ey Nazmî
Hayâl-i zülf-i pîç-â-pîç ile hâtır perişândır
-Kıvrım kıvrım saçların hayaliyle gönlüm perişandır; sevgiliden ayrılık yüzünden ağlayıp inliyorum. O güzelliğin Belkıs'ı neden kucağıma rağbet etmiyor? Benim göğsüm çiçeklere bakmıyorsa, şaşırmayınız, çünkü şimdi sevgilinin yanına ve yanağındaki tüylere meftundur. Yoksa o âfet, sinemde gezinmeye tenezzül etmiyor mu? Halbuki sinem, onun açtığı yaralarla bezenmiş bir gül bahçesidir. Gam ve elemden bir türlü kurtulamayan gönlüm, ey gül, sana düştüğü için bin defa pişmandır. Ey Nazmî, benim fikirlerimi toparlamam artık mümkün değil, çünkü aklım onun kıvrım kıvrım saçlarının hayaliyle perişandır.
Sayfa 66Kitabı okuyacak
Gâh oturup derd evinde beklerem Eyyûb gibi
Dost yolunda cân verip kurbân oluram kime ne
Gâh olur perrende-vârî seyr ederem âlemi
Gâh durup bir kuşede pinhân oluram kime ne
Gâh firâk-ı hasret-i yâr ile mahzun oluram
Gâh açılıp gül gibi handan oluram kime ne
Gâh oluram çok muhannet bir megesten korkaram
Gâh olur ki bir kağan arslan oluram kime ne
Alıntı;
Bazen Kırık Bir Ezginin Mısrasında.
Bazende Nağmesini Kaybetmiş
Bir Ayrılık Cefasında
Senin Adın Aşk Aze...
AY'ı Ortadan İkiye
Ayıran Gecenin Ayazında.
Kadim Bir Sonbahar Akşamında
Yahut Giz Perdesi Aralanmamış
LESKOFÇALI GALİP - Gazel
"Hitâb-ı aşk-ı kim anlar kiminle söyleşelim
Cevâb-ı aşk-ı kim anlar kiminle söyleşelim
Meâli hikmet-i sırr-ı Vedûd’dur yekser
Kitâb-ı aşk-ı kim anlar kiminle söyleşelim
Hurûf-u dâğ-ı muhabbet dilimde kaldı nihân
Hisâb-ı aşk-ı kim anlar kiminle söyleşelim
Ne bîm-i düzaha benzer ne hevl-i câna firâk
Azâb-ı aşk-ı kim anlar kiminle söyleşelim
Firâk-ı yâr ile Gâlib misâl-i Mecnûn’um
Ukâb-ı aşk-ı kim anlar kiminle söyleşelim"
(Seslenişini aşkın kim anlar, kiminle söyleşelim?
Cevabını aşkın kim anlar, kiminle söyleşelim?
Anlamı çok sevecen olan Yaradan'ın gizinin amacı baştan başa, kitabını aşkın kim anlar, kiminle söyleşelim?
Sevginin yanık yarasının harfleri gönlümde saklı kaldı, hesabını aşkın kim anlar, kiminle söyleşelim?
Ne cehennemden ürkmeye ne can korkusuna benzer ayrılık, işkencesini aşkın kim anlar, kiminle söyleşelim?
Yârdan ayrılmakla Gâlip, Mecnun'a döndüm, alıcı kuşunu aşkın kim anlar, kiminle söyleşelim?)
Sayfa 246
Gece ve hüzün...
Gâh firâk-ı hasret-i yâr ile mahzun oluram
Gâh açılıp gül gibi handan oluram kime ne
#SalihBaba
#DivanŞiiri
#geceşiir
#gecehüzün
OLACAK !
Hüzünle başladı akşam nasıl sabâh olacak
Bu âh u vâh ile eyvâh ömür tebâh olacak
Umûr-ı aşka ham ervâh günâh desin ne çıkar
Bir andelîb gülü sevmiş ne var günâh olacak
Ne yârda rahme meyil var ne canda sabra mecâl
Firâk-ı yâr ile her an günüm siyâh olacak
Bu cevr ü mihnete bilmem ki can nasıl dayanır
Ölürsem ölmeden evvel sebep o mâh olacak
Misâli gelmedi Öksüz cihâna ol güzelin
Görünce hüsnünü âlemde intibâh olacak
Sayfa 39Kitabı okudu
Sanmam ki bu cihânda derd ü keder biter
Dert bitmez de elbet; ümit biter, ömür biter.
Gönül bağımız vakitsiz hazâna uğradı da
Gül de biter, lâle de biter, sünbül de biter.
Bahârı göremediysek de ne hâcet yeise
Kış da biter, yaz da biter, güz de biter.
Ömür ki en güzelidir yâr ile müdâm meğer
Tende biter, dilde biter, cânda biter.
Melâl-i dilimle hâba durduğum zamân
Leyâl de biter, hayâl de biter, melâl de biter.
Vâsıl olamadıysak da bir vakit gülhandeye
Yol da biter, yıl da biter, hâr-ı firâk de biter.
Sanmasınlar yâre edecek söz kalmadı ugûlde,
Sâife biter, mürekkep biter, dîde-i âb biter.
Dûçâr olmuş girye ile Sâhî dâüssılaya,
Zâr da biter, hâr da biter, nâr da biter.
ÂFETLE
Diyâr-ı dosta varılmaz bu tarz u hâletle
O bâb-ı devlet açılmaz bu eski âletle
Nedir bu âh u figanlar nedir bu gözdeki nem
Visâl-i yâre erilmez bu gam kasâvetle
Kemâl-i aşk ile bir gün geçince kendinden
Eder bu müşkülü âsân o yâr inâyetle
Üzülme nâz ile cânan tegâfül ettikçe
Ümîdi kesme nigârdan sakın cehâletle
Şikâyet eyleme Öksüz firâk-ı sûzandan Zaman zaman yine mest ol hayâl-i âfetle
Sayfa 24Kitabı okudu
G Ö Z L E R İ M
Issız, izbe, tenha yerler meskenim
Arar durur bir sitare gözlerim
Azat kabûl etmez, senin bendenim
Sendedir derdime çâre gözlerim
Ben gönlümü yâr kapısın açınca
Ara yerden ay misali kaçınca
Karanlık ufkuma ışık saçınca
O vakit yanarım nâre gözlerim
Takvim geçer, saat çalar zaman bak
Hasret getiriyor her düşen yaprak
Kara bahtım gibi bende bu firâk
Gönlüm etti pare pare gözlerim
Duam budur, bir murada ermesin
Şad olarak zevki sefâ sürmesin
GAMGÜDER der kör olsun da görmesin
Bakar isen başka yâre gözlerim