Eğer hedefe ulaşmak istiyorsa, ne kadar korkuyor olursa olsun kendinden vazgeçmeli.
"Dün tarih olmuştu, yalnızca şimdi ve şu an vardı çünkü geleceğe giden yol oradan geçiyordu."
Sayfa 143Kitabı okudu
"İnsanlar yaşamlarındaki boşlukları bunlarla dolduruyorlar. Başkalarının özel hikayeleriyle. Gün geliyor kendi yaşamlarının değerini bilmiyorlar."
Sayfa 157Kitabı okudu
"Bir acının nedenini anlayabilmek - bu neden ne kadar hatalı görünürse görünsün- onu atlatmanın ilk adımıydı."
Sayfa 163Kitabı okudu
Bence seni bir şey ikna edebilecekse, o da birlikte geçirdiğimiz zaman olacaktır.
Ne var ki herkesin en büyük korkusu fani oluşumuz ve bizlerden geriye hiçbir şeyin kalmayacağıydı.
Silueti ve yüzü olmayan ancak sesi olan bir fobiydi bu. O ses ona şöyle fısıldıyordu: Başaramayacaksın. Günün birinde başarısız olacaksın ve hayal dünyan iskambil kâğıtları gibi devrilecek. Bu da senin kusursuz sandığın yaşamının sonu olacak. Senin kişisel felaketin...
O sırada sana yardım edemiyor olsa da yardım eden eli asla ısırma.
Yaşamının kapanmış bir sayfasına bakar gibi bakmalıydı.
Kim olursanız olun,yaşamım sizi ilgilendirmez. Çünkü o benim yaşamım. İstediğim gibi yaşarım.
Müzik; iyi bir sığınaktır, insan yaşadıklarına katlanamadığı zamanlarda ona destek verir.
Gün geliyor kendi yaşamlarının hiç yaşanmadan bittiğini fark ediyorlar. Kendi yaşamlarının değerlerini bilmiyorlar. Ama ben artık bunu değiştirebilirim.
Kim olursanız olun, yaşamım sizi ilgilendirmez.
Çünkü o benim yaşamım..."
“Kimi davranışlar da dış dünyada süregelen zedeleyici etkilere karşı oluşmuş uyum düzenekleridir. Bu zedeleyici dış etkiler kesin olarak ortadan kaldırılmadığı sürece bu uyumsal davranışlar yaşamsal bir gerekliliktir. Terapiyle bastırılan bir davranış bir bunalıma yol açabilir ve bambaşka şekilde bir bozulmaya neden olur. Örneğin fobi tarzında korkular, saç yolma ya da tırnak yeme alışkanlığı ve yeme bozuklukları, davranışçı terapiye iyi yanıt verir ve gerçekten de giderilebilir. Oysa bu davranış büyük olasılıkla aile içi çatışmalara verilen bir tepkidir. Bu da çoğu kez gözden kaçar. Sadece bu tepkilerin mekanik bir şekilde ortadan kaldırılması, büyük ve çözümsüz bir bunalıma yol açacaktır. Dikkatsizce yapılan davranışçı terapi sonrasında intihar olayları sıktır. Çünkü kişinin, ruh dünyasındaki ağır zedelenmeyle başa çıkmak için kullandığı savunma düzeneği elinden alınmıştır ve onun yerine kullanabileceği başka bir düzenek de konmamıştır.”
