Bu şehir her zaman bana azap veren bir şehir oldu ve bir çocuk ya da bir genç olarak sevinç, mutluluk ve esenlik duymama hiç izin vermedi.
Sayfa 38Kitabı okudu
Aklıma takılıyor bazen:
içerisi mi ayak uyduruyor karanlığına dışarının
dışarısı mı kararıyor bakıp içeri.
Sayfa 21Kitabı okudu
Nasıl da vazgeçilmez bir duygu:
kendimizi yalnız hissettiğimizde,
bir an her şey biraz ağır geldiğinde,
bilmek yanağımıza dokunacak bir el olduğunu.
Sayfa 20Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Neyin ne zaman önemli olduğunu,
önemi çoktan kalmadığında artık
anlayabiliyor nedense ancak insan.
Sayfa 16Kitabı okudu
Ve özlemini çektiklerimiz artık istenmeyen şeyler kılığında çıkabilir karşımıza.
Sayfa 53Kitabı okudu
Ah, Felaketzedeler Evi…
İnsanın sırtında deli gömleği varsa aklın bir yararı olmaz.
Sayfa 50Kitabı okudu
Ruhumdaki kıymıktan haberleri yoktu.
Sayfa 47Kitabı okudu
Beni bulmamış olsaydın arıyor da olmazdın.
Sayfa 46Kitabı okudu
Onun karalara bürünmüş hantal suskunluğu, ağzından çıkabilecek herhangi bir sözcükten daha anlamlıydı benim için.
Sayfa 45Kitabı okudu
Varlığının derinliklerinde bir yanardağdı o.
Sayfa 36Kitabı okudu
Neşeliyken bile gizli bir hüzün vardı gözlerinde.
Sayfa 36Kitabı okudu
Gözler, çoğu kez karanlık ve diplerine varılamayan o gözler sözcüklerden daha fazlasını söyler sana.
Sayfa 35Kitabı okudu
Zamansız doğmuş insanlar vardır, ülkesiz, sınıfsız ve geleneksiz doğmuş insanlar vardır. Yaşamı tek başına sürdürmeyi seçenler değil tam olarak; sürgünler, gönüllü sürgünler. Bunlar her zaman da duygusal değildir: belirli bir şeye ait değildirler yalnızca- yani hiçbir yere ait değildirler.
Sayfa 29Kitabı okudu
Bazen o denli çok gülümsüyordum ki akşam yatarken bile sürüyordu gülüşüm, çıkmıyordu suratımdan. Gözlerim kapalı, gülümsemeyi sürdürerek öylece yatıyordum.
Sayfa 24Kitabı okudu