Furkan Ulukır
@furkanulukir
Kocaeli Üniversitesi-Arkeoloji
İstanbul
27 Temmuz 1995
15 okur puanı
Ekim 2021 tarihinde katıldı
Yürüyorum,
azarlanıyorum fışkıran başaklarla,
iki bomba gibi taşıyorum koltuğumdaki bir çift somunu,
hurdahaş bir sancıyla geçiyorum badem çiçekleri altından,
gözlerim nemli değil,
gözlerim namlu.
Sonra aramıza şehirler girecek,
hiç karşılaşmayacağız.
Tesadüfler bile,
bir araya getiremeyecek.
Sonra da belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek.
En karanlık an, şafak sökmeden önceki andır.
Okur Takip Önerileri
Yalnızlık beni kederlendiriyor, topluluk beni bunaltıyor.
Bir insan ne karar kendi kendisine yeterse, başka insanlara o denli az gereksinim duyacaktır. Yüksek bir zihin düzeyinin bir insanı toplum dışına itebilmesinin nedeni budur.
