Belki Okursunuz!
Son dönelerde farkettiğim bir şey var ki;
Toplum olarak asıl sorunumuz okumamaktan ziyade okuduğunu anlamamak. Dergi, gazete ,roman vb. Bir şekilde okuyoruz ama ne okuduğumuza dair en ufak bir fikrimiz yok .
Hemen herkesin İnançları. dünyaya bakış açısı , siyasi fikri ve bir ideolojisi mevcut . Bunları oluşturan ise okuyup araştırmaktan ziyade sosyal medyada takip ettiği bir sayfa ,izlediği bir video veya video altındaki yorumlardan ileri gitmiyor. Konu Siyaset,Futbol veya din olduğunda işler kolaylaşıyor.
Çünkü hemen herkesin bu konular hakkında bir fikri var.
Samanı Fazla kaçıran ineklere dönüşüp eteğindeki her şeyi kusup takdir beklemeye koyuluyor
Ama konular biraz daha komplike bir hal alıp bu saydığımız başlıkların dışına çıkınca donup kalıyor. bir süre sonra dinlemenin yerini telefonu kurcalama, etrafa boş boş bakmalar, uflamalar puflamalar alıyor. çünkü Dinleyinci olunca ego tatmin olmuyor.
Aynı durum burada da geçerli. Bir şeyler sırf paylaşım yapıp takdir görmek adına yapılıyor . İncelemelerin büyük kısmı ya kitap arkasında yazanlar ya da kopyala yapıştır.
Aile kuşatıldı;
|| Babaları Siyaset ve futbol,
|| Anneyi magazin,
|| Gençleri Instagram ve Tiktok,
|| Bebek ve çocukları Youtube, kuşattı.
Unutmayın! Toplumlar değil, önce aile çöker. Aileler çökünce toplum zaten ayakta kalamaz.
Bir fizik bilimi kurmak isteyen Descartes, İnsan'ı Toplum'dan koparıyordu. Bir insanbilim kurmak savında olan Sartre'sa, kendi toplumunu başka toplumlardan koparıyor. Bireycilikle görgülcülüğün içine çekilince, bir Cogito -bön ve kaba olmak isteyen bir Cogito- toplumsal ruhbilimin çıkmazlarında yolunu şaşırıyor. Çünkü Sartre'ın kendilerinden toplumsal gerçeğin biçimsel koşullarını çıkarmaya çalıştığı durumların: grevin, boks karşılaşmalarının, futbol maçlarının, bir otobüs durağındaki kuyruğun, tümüyle toplum yaşamının ikincil yansımaları olması çarpıcıdır; bunlar onun temellerini ortaya çıkarmakta kullanılamaz.
Spor kapitalizmin afyonudur!!!
Bana soracak olursanız, sosyalizm uğruna yapılacak en iyi şey sporun yasaklanması olur. Kitleleri politik eylemlerden uzak tutmak için buna benzer pek az yöntem bulunabilmiştir. Eğer kapitalizm insan topluluğuna ve dayanışmasına zarar veriyorsa, bu yitirilenlerin yerine güçlü alternatifleri futbol sahasında sunmaktadır. Eğer tarihi ve geleneği yok ediyorsa, bunu spor etkinliklerinin gösterişli kayıtlarında yeniden yaratmaktadır. Sembolizmden uzak bir toplum,Wembley ya da Old Trafford' ta amblemlerini sallayabilir, hatta bir karnaval havası içinde bu amblemlerden kendisine elbiseler yapabilir. Spor, sıradan insanların, kendilerine başka yerde gösterilmeyen topluluk dayanışmasını hissedebilecekleri ve başka türden yoksunlukları unutabilecekleri bir etkinliktir. Politika gibi sporun da kendine özgü kahramanları vardır ve maço güdüleri estetik inceliklerle birleştirme olanağını sağlar. Eğer spor güçlü enerjileri açığa çıkartıyorsa, aynı zamanda büyük bir konsantrasyon ve dikkati de gerekli kılmaktadır. Kahramanları, sıradan olanın gösterişli versiyonları olduklarından, aynı anda hem efsanevi hem de gerçek olduklarından, içinde bulundukları fantastik dünya daha da çekici bir hale gelmektedir. Din gibi, gerçekten bağlı olanlar için spor, yalnızca haftalık bir ritüel değil, bir yaşam biçimidir. Tüm bu nedenlerden ötürü, belki daha sıkıcı olan masa oyunlarının dışında, sporun hemen yasaklanması, her türlü radikal gündemin en başında yer almalıdır.
PdfKitabı okudu
Sporda bugün gelinen fanatizm düzeyini gördükçe, bir zevk alma, temiz ve açık havada temaşa etkinliğinin düştüğü haller beni çok üzmektedir. İşte bu nedenle yirmi yılı aşkın bir süredir, Milli maçlar da dahil hiçbir futbol maçını izlemek üzere statlara gitmedim. TV'den seyrediyorum sadece, nasıl olsa program görevlileri, sesleri anında kısarak küfürleri dinlemekten bizi kurtarmaktadırlar. Aynı nedenden ötürü 1959 yılında Gaziantep Gençlik Kulübündeki faal amatör oyunculuğumu ve antrenörlüğü bırakmıştım. Soyunma odasında, idmanlarda ve maçlar esnasında, birbirleriyle leblebi yer gibi gayet rahat bir şekilde küfreden gençler zaten Lise, Ticaret Lisesi ve Sanat Enstitüsünden bizim öğrencilerimizdi. Birçok kez dikkatlerini çekmiş ama başarılı olamamıştım.
