....Pencerenin camlarına yapışan gecenin karanlığı, derinliği görünmeyen kocaman ağzını açmış kim bilir hangi avı bekliyordu.
Yeterince katlanmayı başarınca her şeye alışmak kolay oluyordu. Biz de soğuğu ve karanlığı kabullendik. Gecenin farklı ışığını, solgun mavisini sevmeyi öğrendik. Ay ışığı altında dünya daha masum görünüyordu. Dünyayla ve karanlık günlerle barışık olmak, mutlu olmanın tek yoluydu. Hepimizin güneşi tekrar görmekten bile çok istediği tek şey de avuçlarımızda, kalplerimizde birazcık huzur bulunmasıydı.
Sayfa 242Kitabı okudu
Sevdadandır dedi annem aldırma...
Uyanıp gecenin bir yerinde
karanlığı dinlemek?
- Sevdadandır
Dalıp gitmek yıldızların karanlığına
Yüreği bölmesi türkülerin?
-Sevdadandır." (...)
şimdiye kadar tasarladığım haliyle dünya, değerini yitiriyor, geçersizleşiyordu; gecenindi söz; dünyanın yerine gecenin karanlığı hüküm sürüyordu
Uyanıp gecenin bir yerinde / karanlığı dinlemek? / Sevdadandır / Dalıp gitmek yıldızların karanlığına /
Yüreği bölmesi türkülerin? / -Sevdadandır(...)
Şimdiye kadar tasarladığım haliyle dünya, değerini yitiriyor, geçersizleşiyordu; gecenidi söz; dünyanın yerine gecenin karanlığı hüküm sürüyordu
(bana öğretmemişlerdi geceye bakmayı, geceyi sevmeyi).