Kendi kendine çizgiler çekmeyi pek sever insan. Bu çizgiler duracağı yeri bildirir, gideceği mesafeyi ölçer, seveceği şeyi belirler. Tuhaf ki ne tuhaf. Nabokov, "Zorlanan her sınır, kendisini aşan bir şeylerin de habercisidir." derken bu saçmalıktan bahseder. Çizgileri biz çizdiğimize göre, sınır diye bir şey yoktur sevgili okur.
Yarınlar
Merhaba Sayın Okurlar,
Size merhaba demeyeli uzun zaman olmuş. Az önce günaydın girişli bir metini yanlışlıkla attım diye düşünüyor olabilirsiniz. Geceye yakın bu saatlerde "Günaydın" dediğimi farkındayım.
İnsan bazen bir haber alıyor, günün saati kaç olursa olsun ani bir aydınlanmaya uğrayabiliyor. Bugün, birkaç saat önce ben de bir haber aldım.
İnsanlık için küçük ama benim kafamın içindeki dünya için büyük bir haberdi çünkü, haberin gelmesiyle kafamın içinde bir boşluğun oluşması bir oldu. Bu iyi bir şey.
Bir insanın hayatından geçenler yıllar ile o kadar çok birikme yapıyor ki dönüp bakınca iki kat daha yorgun hissediyorsunuz. Bazen de bu kadar çok olay olacağını bilseydim şu yaşımda, şu şekilde müdahale etmek isterdim diyorsunuz. İyi ki "nasip" limanı var sizi o suların altında kalıp boğulmaktan, bu gününüzü yaşanmaz hale getirmenizden kurtarmanıza yardımcı oluyor.
Velhasıl bazılarımıza günaydın, bazılarımıza iyi günler, bazılarımıza iyi akşamlar. Hepimize, her birinize ayrı ayrı mutlu yarınlar!
13. HİKAYE TAMAMLAMA ETKİNLİĞİ - HİKAYEMİZİN TAMAMI part-1
Güzel bir hikaye tamamlama serüveninin daha sonuna geldik.. Sürprizlerle dolu ve başlangıçta 19 kişinin katılımıyla ( 19 u koruyamadık tabii :) sonrasında 15 kişi kalarak hikayemiz tamamlandı.) Fantastik olarak kurgulanmaya başlayan hikayemiz, yazım süreci içinde Fantastik-Bilim Kurgu ya dönüşmüş ve birbirini tamamlayan herbirisi şahane
Neşeli Yalnızlığın Lodosu
Kahvaltının yavaş edilenine günaydın.
Avuç içleri rozmarin kokan kadınlara, fırından taze ekmeği kapıp gelen çocuklara, her gün aynı saatte aynı yerde oltasına yem bağlayan adamlara... Günaydın.
Islak beton kokusundan dahi mutluluk sebebi çıkartabilenlere günaydın.
Boynundaki zili çıngır çıngır çalan kar beyazı av köpeğine, dalgaların üstünden gümüş zırhlı ordular gibi uçup giden kefal sürüsüne... Günaydın.
Şu çakır gözlü kediye, kekik yiyen beyaz boynuzlu keçiye, iskeleye ilişen mavi yengece günaydın.
Yunus görünce bas bas bağıran heyecanlı tiplere günaydın.
Motorları durdurup küreklere asılanlara, bir kayanın yosunlu yamacında keyfine bakan istiridyeye, Ege şivesiyle “Seni seviyom” diyen sevgililere günaydın.
Bu dünyaya nefes aldıran herkese ve her şeye, hatta geceye bile...
E bir de “yaz gelsin”cilere...
Neşeli yalnızlığın lodosundan günaydın.
Sayfa 90 - Destek YayınlarıKitabı okudu
NEŞELİ YALNIZLIĞIN LODOSU...
Rüzgâr kötüleyicisi değilim ama hava lodosluyken, o rüzgâr bazen, aniden durup da kesilir ya; o andaki rüzgarsızlığa bayılırım: Önüne sanki bir koridor açılır da bir kanyonun en kuytu yerine girmişsin gibi bir şeyler olur. Kış güneşi, gözüne yaz güneşi gibi görünür.
Hava yeniden esmeye başlayınca, ciğerlerinin en
Bence seni hiç sevmemeliydim.
Hiç çıkmamalıydın karşıma.
Hiç tanışmamalıydık.
Bilmemeliydim adını.
İçimi yakmamalıydın , buna izin vermemeliydim.
Her gece seni düşünerek uyumamalıydım.
İyi geceler mesajı atmadığın her geceye lanet etmemeliydim.
Sabah uyandığımda senden günaydın mesajı beklememeliydim.
Özlememeliydim..
Ellerime ellerinin ne kadar