Şu dünyada insan için en kuvvetli ümitlerinin birden bire boşa çıkıverdiğini görmek kadar feci bir eziyet olamazmış;ah! Ben bu eziyetin en şiddetlisi altında kıvranıp yatıyorum.
İnsanın gönlüyle başa çıkması kolay değilmiş. Öyle ya! Kahramanlık denilen şey herkesin yapabilecegi kadar basit bir şey olsaydı dünyada mertliğin ne kıymeti kalırdı.
Zannederim ki dünyada gençlerin en büyük hakkı istedikleriyle evlenmeleridir. Gözlerin seçme hakkına , zevkin seçme hürriyetine, ruhun tabii uyumuna karışmak en büyük zulüm değil midir?
Barış yürüyüşümüz sırasında arkadaşım Menon'la Hindistan Pakistan sınırını geçtiğimiz sırada ona şöyle dedim:Hintli olarak gidersek pakistanlılar Ruslar veya amerikalılarla tanışırız.Hindu olarak gidersek Müslümanlar,Hristiyanlar budistler veya Yahudilerle tanışırız. Gandhici olarak gidersek kapitalistler, komünistler veya sosyalistlerle tanışırız. bunlar bizi ayıran etiketler Hintli,Hindu Gandhici olarak gitmek istemiyorum Ben sadece insan olarak gitmek istiyorum; o zaman nereye gidersem gideyim insanlarla tanışırım hepsi ile arkadaşlık kurabilirim.
Gerçekler bize ne yapacağımızı ve nasıl yapacağımızı anlatır ama bir şeyler yapmamız gerektiğini ve neden yapmamız gerektiğini anlatan insanlığımızdır.