:Neyin var
+Yok bir şey neden sordun
:Gözlerin şişmiş
+Gerçekten mi, çok mu belli oluyor
:Evet
+Uykusuzluktandır, iyiyim (:
Aklın var doğru ama kimin aklı, bu soruyu hiç sordun mu kendine, sahip olduğunu düşündüğün aklın gerçekten sana mı ait!
Gelişmek istiyor musun?
Gelişmenin ne olduğunu kendine sordun mu?
Hayattan arzu ettiğin şeylerin ne kadarı gerçekten sana ait?
Başkalarının hayallerine hayalim demeyi ne zaman bırakacaksın?
Bir başkasının kurduğu düzene itaat etmek istiyor musun?
Sorduğun sorulara verdiğin cevaplar seni huzursuz ediyor mu?
Dünyayı gezmek istiyor musun gerçekten?
Ya da çok başarılı olmak...
Sen asıl isteklerini kendine itiraf edebiliyor musun?
Cevap verme bir düşün sadece.
sadece yazmak istedim bu satırları
ölüm çok ani
bu fani dünyada
ne için feda ediceksin bu ömrü
hiç düşündün mü
ya da edicek misin
ne için yaşadığını sordun mu kendine bir gün olsun
ne uğruna yaşadığını ya da
kim olduğunu
kim olmak istediğini
şuan neredesin mesela
ne yapıyorsun kendin için
birisi için birileri için
ya da yapıyor musun
ya da değdi mi
yaptığın hataların seni bugüne getirmesine
değdi mi onca acıyı yaşamana
ya da mutlu kararlarından
seviyor musun hayatını
asıl soruyu sormadım daha
nasılsın peki
gerçekten sen nasılsın her kimsen ve neredeysen
Cennet suskunluğunu Koruyor
Cehennem ise fokur fokur
Daha yok mu? Diyeceği günü bekliyor.
Hatirladin mi ey kendini masum zanneden biricik kul!
Kaf surei 30. Ayette der ki; o gün Cehenneme sorariz doldun mu? Diye o da daha yok mu der.
İşte aslinda o ateş biz insanlarin gercekten Ahireti unutup Dünya ya daldigimiz bos hevesatlarimizdir
Aslinda
1.1.23
bence bazı insanlar bir şeylere sahip olunca üstünde durmazlar
mesela okusam diye alınan dergiler kitaplar..
gidersem diye alınan hastane randevuları
kimisini uykuya
kimisini konfora değiştim.
sen bana ne istediğimi sordun mu
bilmeden bunu nasıl yapacağız.
senin için endişelenmeye
hakkım inan yok.
olsa şu vicdan denen şey
kendini belli
Ayna
Kim olduğumu bilmiyorum.
İnsanlara kendilerinin kim olduğunu göstermekten ibaretim. İnsanlar beni çok seviyor. İyi biri miyim o halde? Hayır. Beni ben olduğum için sevmiyorlar. İnsanlar bencil. İnsanlar beni kullanıyor. Herkes kendini beğenmiş. Aslında kendilerini seviyorlar. Onlara onları gösteriyorum. Bu yüzden beni seviyorlar. İşte. Benim
İçten kırgınım.
Yavaş yavaş içimi kemiren depresyona karşı direnmeye çalıştım ancak sonunda tükendim. Üstesinden gelemedim.
Kendimden nefret ettim. Anılarıma tutunmaya karar verdim. Kendime gelmek için haykırdım.
Fakat yanıt yoktu.
Eğer nefesiniz sizi boğuyorsa artık nefes almanın hiçbir anlamı yok.
Benim sorumluluğumu kim alabilir diye sordum
değerin pahayı aştığı yere nasıl sürgün edildim?
(Uzun olduğundan bu şiiri kendim için paylaşıyorum. Yaklaşık on sene önce Eskişehir'de, Anadolu Üniversitesi'nin kütüphanesinde, benim için zor bir depresyon zamanında okumuştum Zahit Atam'ın Yakın Plan Yeni Türkiye Sineması kitabını. Gariptir, belki tamamen duygusallık, belki şiir gerçekten çok güzel ; ama on yıldır okuduğum onca