şimdi bu iyi bir şey mi, kötü bir şey mi
kapitalist oligarşinin siyasi çıkarları olduğunu bilinçli olarak savunan küçük büyük finansörler, büyük sanayiciler, gerici politikacılar; maalesef faşizm gibi bir kitle hareketini önleme, uyandırma, hatta ona liderlik etme konusunda olduça acizdiler. bazen ona yardım ettiler, bazen onunla savaştılar; kendilerine uysal bir enstrüman yapmaya çalıştılar ve sonunda teslim oldular. kuşkusuz, bu teslimiyeti onlar için daha az kötü yapan, öfkeli bir proleteryanın varlığıydı.
Sayfa 15 - mecaz yayınları, çeviren: öykü kurtuluş
Gerici, ilerici... Düşünce hürriyeti bu mülevves kelimelerin esaretinden kurtulmakla başlar, düşünce hürriyeti ve düşünce namusu.
Evladım bu ülkede sağcı, solcu; ilerici, gerici yoktur. Namuslular ve namussuzlar vardır. Siz namuslulardan olunuz. Göreceksiniz, çok kalabalık olacaksınız.
Gerici, ilerici... Düşünce hürriyeti bu mülevves kelimelerin esaretinden kurtulmakla başlar...
Köy Enstitüleri açıldı. Gün yüzü görmemiş köylerden çocuklar gelip doluştular oraya. Yeni bir okuma türü, yeni bir hayat... Bozkır bir canlandı, Türk milleti ayağa kalkıyordu. Yüzyıllık uyuşmuşluğundan utanıyordu. Çocuklar, Enstitüye türküleriyle, oyunlarıyla, sesleriyle, güzel görenekleri, gelenekleriyle geliyordular. Gerçekten bu topraktan olan ne varsa biraz daha güzelleşiyordu. Yobaz, milliyetçi kisvesine girip, ağa kisvesine girip, politikacı olup Enstitülerle savaşa başladı. Onu yıktı. Hani milliyetçiydiler ya! Milliyetçi insan, gün ışığına kavuşan bir milletin
çocuklarına, onların yaptıklarını reva görür mü?
Bütün mesele gerici, sömürücü düzen sarsılmasın... Ne olursa olsun halk sömürücülerin elinden kurtulmasın.
Bu ülkede sağcı-solcu yoktur, Bu ülkede ilerici-gerici yoktur,
Bu ülkede yalnız namuslular ve namussuzlar vardır.
Siz namuslulardan olun. Görecekseniz çok kalabalık olacaksınız.
