Yüzleşme
Rüzgârı arkama alıp terminale doğru yürümeye başladım. Sigaramı yaktım ve dumanını havaya üfürdüm. Duman, rüzgârın etkisiyle yalpalayarak gökyüzünde dağılıp gözden kayboldu. Mutlu oldum. Böyle küçük şeylerden mutlu olurdum. Küçük şeylerden mutlu olan insanlar, küçük şeylerden mutsuz da olabilirdi. Yürümeye devam ettim. Terminal yakınında bir çay
-Bir Öğretmenin Son Dersi-
Çocuklarım,
Bu son dersimizde sizden öğrendiklerimi anlatmak istiyorum size. Siz de benim öğretmenim oldunuz ve sizin öğrenciniz olmak beni çok mutlu etti, çok onurlandırdı…
Beren; bana seçmek istediğin mesleği söylediğinde gözlerim dolmuştu can kızım. “Ben ağaç dikicisi olacağım” demiştin. “Belki para kazanamam, ama bir çok ağaç dikeceğim
"Sana buraya bazı şeyler koyuyorum. Yol boyunca aklında olsun. lazım olursa açar okursun. Olmazsa da olsun, bir zararı yok, burada dursun."
Birhan Keskin, fakir kene
"Sabahları kitap mürekkebinin kokusunu içime çekmeyi severim."
Yarı kalmış vedaların boynu bükük olur..
Uzaktan sevmelerin en güzeli arkadaşlıklarda geçerlidir. Pervane bile örnektir aşk ateşinde yanmaların ne kadar dokunaklı olduğuna. Bir haber bile almadan, acına, mutluluğuna ortak olmadan duyulan sevgiyi sorguya çekin! "Hakim bey, idam kararı verin, vedaya terkedilen aşklara. Örnek olsun cümle cihana yalnızlığa terkedilenlerin acısı." Tek taraflı bekleyişler zamana yazık etmededir. Sormazsan sormaz, aramazsan bulunmaz. Adım atarsın, "bitti" dersin, oralı olmaz. Sonra bir gün çıkagelir, "geldim" der. Haykırmak istersin:" Ben acı çekerken sen nerdeydin? En mutlu anımda hüznünle başbaşa bırakacak hakkı nerden buldun? Neden YOKTUN neden?" demek istersin. Ama kıyamazsın işte. Paramparça bırakıp gidene sen, kıyamazsın. Çünkü çok iyi bilirsin yanan canın ruhu kavurduğunu. Yarım bırakılmış vedanın iadesini yapar, "yetiyorsa yüreğin, dost kalalım" dersin. Taşıyabilecek midir? Benimki de soru mu ya...Armağan ettiğin en değerli duygunu omuzlarına yıkıp giden birine, taşınması en zor nimet yüklenir mi? Keşkelerin, belkilerin, neyselerin sığamadığı geçmişten gelen bir saygıyla susar, "Benim suçum neydi?"diyecek kadar bile güç bulamazsın. Ne nefret, ne sevgi, ne ilgi...Kocaman bir boşluk kalır geriye. Hissizleştirmiştir ya hani, bir tek duan, ondan vazgeçemiyorsundur. "Benim canım yanarken, çok mutlu olsun" dersin. Hakk ediyor mu? Bir mazi bırakacak kadar dokunmuşsa gönlüne, haketmiş demek ki..Sana kendine hakk tanımasa da...
Kitabsever
gidene mi zor kalana mı?
giden, gidişiyle zaten biz bir şey söylemeden veriyor bize cevabını. susmak düşüyor bize de. giden gittiği yeri mutlu etsin. bizden bir şey eksiltmedikçe de kendisi de hep mutlu olsun. zaten bizden bir şey götürmüyorsa gitmiş de sayılmaz aslında çünkü eğer gidiyorsa ne bizden bir şey vardır onda ne de onun gidişine biz izin veriyorsak ondan bir şey kalmıştır bizde. giden güle güle gitsin kalan da güle güle kalsın. mutlu başlayan her şey mutlu bitmeyi hak eder. gidene mi zor kalana mı sorusunun cevabı hiçbir zaman değişmez, kalana zordur. giden başka bir seçeneği olmasa gitmez. hiçbir gidiş mecburiyetten değildir. kimse gitmeye mecbur bırakılmaz. kalmaya mecbur olunur.
Hayyam der ki:
“Ne mutlu çabuk gidene dünyadan;
hele bu dünyaya hiç gelmeyene!"
Ne mutlu günü gülümseyerek başlayıp bitirene
Kalbinde kine nefrete yer vermeyene ne mutlu!
Ne mutlu aldığı nefesin kıymetini bilene
Attığı her adıma şükredene ne mutlu!
Ne mutlu kimsenin ömrüne törpü, sırtına yük olmayana ,
Edep erkan bilip, sözünü sakınana ne mutlu!
Ne mutlu etrafına huzur verene,
İncir çekirdeğini doldurmayacak şeyler için kalp incitmeyene ne mutlu !
Ne mutlu yerdeki karıncaya, gökteki kuşa kıymet verene
Yedigi ekmeğe, içtiği suya hamd edene ne mutlu..
Ne mutlu gönüller yapana, gönüller alana
Bir gülüşüyle güller açtırana ne mutlu..
Ne mutlu geceleri vicdan yastığına kafasını rahat koyana,
Hayat denen yoldan ağır adımlarla geçip gidene ne mutlu...
İnan Durak Taş
🌺🍀🎶🎵📖📚☕
Kime daha zor paylaşın ve yorumlara gelin
Gidene mi zor kalana mı? Cevapsız bırakılabilecek kadar zor bir soru bence. Bir çoğumuz düşünmeden kalana cevabını verir. Giden niye gitmiştir diye düşünmezler, düşünseler bile gidenin yorulduğunu, daha iyisini bulduğunu düşünürler. Ya aksi olduysa? Kalanın büyük hataları varsa ve bunları yapmaya devam ediyorsa ve giden de hala çok seviyorsa
Canın ne kadar yanarsa yansın
Yol ver gitsin seni üzene
Sevdiğinmiş akrabanmış düşünme
Seni anlamayanı kendine dayatma boşuna
Varlığınla mutlu edemediğini
Yokluğuna baş başa bırakmaktan sakınma
Seni düşünmeyeni sen hayatına
Söz konusu yapma
200
200. gün... Hayatımın en kötü 200 günü. Bunun böyle olması çok olağan dışı bir şey değil. Bana eğer bu ayrılıktan önce "ayrılık olursa nasıl olur" diye sorsaydılar, hemen hemen şu anki gibi bir durumu tarif ederdim. Yani beklenti dışı bir şey yok. Bu süreç ne kadar sürerse, bu günler de 201, 202... diye devam eder. Tabii ki de umut