Kendini ekonomik rekabetle yeniden üreten bir toplumda, bütünsel olarak daha mutlu bir varlık bile bir isyan teşkil eder: İnsanı dünyevi zevklerin tadını çıkartmaya yöneltmek demek, insanı hayatını kazanmaya, kâr etmeye, bütün bunları canlı tutan o ekonomik güçlerin otoritesine tabi kalmamak demektir. Çoğunluk için sıkıntı, yoksunluk ve zahmet anlamına gelen bir düzende mutluluk talebinin tehlikeli bir tınısı vardır.