Gamzeee❀
@gmzsnmzz
Okul Öncesi Öğretmeni
Lisans
Dünya, 29 Mayıs
63 okur puanı
Ocak 2022 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
"Ah nasıl yakarıyorum denize bunu bilmesi için."
Sevgi, sevdiğimiz insanın iyiliğini değil, mutluluğunu istemektedir. Kimsenin kimseye iyilik tayin etmeye, o ya da bu şekilde onun bu kişinin iyiliği için olacağına dair kendi fikrini dayatmaya hakkı yoktur.
Ne yana baksam, ne yana baksam, ne yana baksam yanakları her gün semiren, temiz, ütülü kıyafetleri üzerlerine her gün ayrı bir özenle giydirilen, sıcak tutulan, buna karşılık, bir "kişi" olmak üzere doğan ve bir "kişi" olmayı biteviye isteyen kişilikleri her geçen gün daha da çok ezilen, baltalanan, bedenleri büyürken ruhları her geçen gün daha çok solan, üşüyen, ölen, sömürülen, işkence gören çocuklar görüyorum ve bu durumu düzeltebilmek için, diğer yazdıklarımın üzerine böyle bir kitap yazmak ve bu satırları okuyanlardan da bunları erişebildikleri herkese anlatmalarını rica etmek, burada yazdığım ve yazamadığım şeyleri gidebildiğim her yerde ulaşabildiğim herkese gücüm yettiğince anlatmak dışında bir çare bulamıyorum.
Okur Takip Önerileri
Gerçek anlamda sahip olduğumuz tek şey, kendimizdir.
Bize bitirme özgürlüğü tanımayan ilişki gerçek bir ilişki değildir. Buna, anne babamızla ilişkimiz de dahil.
Kendisine oturacak bir yeri bile layık görmediğiniz çocuk, kendisinin değerli olduğunu nasıl hissedebilir.?
Hepinizin birbirimize borçlu olduğu asgari saygı, çocuğun da sonuna kadar, bizden eksiksiz olarak hak ettiği bir şey.
Yeryüzündeki ve gökyüzündeki her iki dünyayı da erkeklerin ellerinde tuttuklarını biliyordum.
Artık onuru korumak için büyük paraların gerektiğini, ama büyük paraların onuru yitirmeden kazanılamayacağını öğrenmiştim.
...varlığımın ben doğduğum zaman doğan, ama ben büyürken büyümeyen bir parçası gibi.
...kafalarındaki yurtseverlik kavramının yoksulun, zenginin toprağını savunmak için ölmesi gerektiği anlamına geldiğini hemen anlardım, çünkü yoksulun toprağı yoktu.
Çünkü gelecek, istediğim renklerle boyamak üzere hâlâ benimdi. Özgürce karar vermek, istersem değiştirmek üzere hâlâ benim...
Ne zaman yürümeye çalışsam düşerdim. Sanki arkadan bir güç iterdi de beni, yüzüstü yere kapaklanırdım; ya da sanki önümden bir şey bana abanırdı da, arka üstü yere otururdum. Beni ezmek isteyen havanın baskısıydı bu, beni derinliklerine çekmek isteyen toprağın çekişi gibiydi. Hepsinin ortasında da ben vardım, ayağa kalkmak için, ellerimle kollarımla mücadele eden, debelenen ben. Ama düşer dururdum, uçsuz bucaksız bir denize atılmış. Batmaya başladığında suyla, yüzmeye başladığında rüzgarla kamçılanan bir nesne gibi, oradan oraya sürüklenirdim. Bir çift göz dışında güvenecek hiçbir şeyim olmadan, denizle gök arasında sonsuza dek batıp çıkmak ve bir çift göz dışında, tüm gücümle yapıştığım o gözler dışında beni kaldıran hiçbir şey olmaksızın...
Kim demiş yumuşak kadınlar katil olamaz diye?
-Duvarcıdan, dülgerden, kalafatçıdan daha iyi yapı kuran adam kimdir?
-Darağacı diken. Çünkü yüzlerce kiracı gelir gider, kurduğu yapı kalır.
