Ama bu dünyada hiçbir şey sürekli değil; bu nedenle de neşe, ikinci dakikada birincidekinden farklıdır.
"İnsanın her şeyden bezmesi modern bir hastalıktır."
"Birbirinden hoş düşüncelerin herhangi bir çaba sarf etmeden; insana, arkalarından koşma zahmeti vermeden, kendiliğinden zihnine üşüşmesinden daha iyi bir şey yoktur."
kerli ferli insanlar vardır: Yarın şunu mu yesek, yoksa bunu mu, öbür gün vereceğimiz davette istiridye mi, deniz örümceği mi, yoksa bambaşka ve çok daha garip bir yaratıkla mı süslesek masayı diye düşünür dururlar; yemeğe başlamadan önce bir avuç ilaç içerler, sonra da tedavi için Karlsbad ya da Kafkasya’nın yolunu tutarlar;
Girmeyelim, hiç girmeyelim bu konulara!
Ne diye dalalım bu sevimsiz konulara?
Eskiden yüzümde canlı hareketler yaratan, bitmez tükenmez biçimde gülmeme, konuşmama neden olan şeyler şimdi gözümün önünden İlgisizce akıp geçiyor, kımıltısız dudaklarımın kayıtsızlığını, buz gibi sessizliğini bozmuyor.
Kalbim sıkışıyor. Ve öz babam benim düşmanım.
Sevdim seni korj
Tanrı biliyor o siyah bıyıkların ortada kalmaz.
Kulağının yanında iki kere dolanan o perçemlerin var ya, kafandan ayrılmazsa ben de Terentiy Korj değilim!"
"Bana bunları şeytan yazdırdı," diyerek Ölü Canlar'ın ikinci cildini şömineye atan Gogol gibi. Onunki insanlık için büyük kayıptı. Benimkiyse benim için bile küçük bir kayıp.
Sayfa 28Kitabı okuyor
Faytoncu, yerine geç, çanları çal, atları sür ve beni al götür bu dünyadan. Uzağa, daha uzağa, ta ki her şey gözümün önünden yok olana kadar!
Bence bu dünyadaki en masum mutluluk sebeplerinden biri; duygularını, düşüncelerini ve fikirlerini başkalarıyla paylaşabilmektir.