...
Evi bayadır havasız bırakmışım,
gözlerimi açıyorum,
iki elim göğsümde şimdi.
İnsanın evi kalbi,
evimi kalbimde taşıyorum.
Sardunyalar kırıldıkları yerlerinden yine yeşil.
Her sabah daha yeşil.
Nice dertler köşesinde bir gam yükü sarmış başımı,
Hangi yana çevirsem ağlar durur figânım.
Ben bir ney misâli içten içe yanarım, tutuşur miadım,
Elim tambur çalar, göğsümde derûni bir âh tutuşur.
Çöllerde bir bedevi seni aramış, duymuş nâmını,
Hangi çıkmazın eşiğinde heyûlâ, hayret! Yakmış nârını,
Sen âhu gözlü bir ceylan gibi sekerken bağrımda, verdin kararını,
Söyle bu derdin dermânını, hicvetmesinler beni.
Elalem diyârını nicedir seyreder bu âlemden gözler,
Semazenin serverinden el alıp seçtim yolumu.
Taşırım üzerimde bazen kindar vuzuhumu,
Sen taşla bari şeytan, yoluma çıkan arsız huzurumu.
Gam yükünü çekmedeyim etrafımda çakal sürüsü,
Veremem azığımı mihnet benim, minnet benim.
Saklar şimdi defineyi sevda ayrımında haramiler,
Sürü sürü saldırır vicdanım, kahır yüklü kağnıma.
Aşikârım duy sesimi, yak sinemi ateşlere,
Nefesin dolarsa sözlerime, benden gayrı bir ben çağırır.
Nice dumanlar altında bir ışık sarar ruhumu,
Sana kavuşur dilberim, meylederim leyâline.
Zübeyde Leyal Demir
"Sevdiğim sana rağmen hayal kurdum bu akşam
kurdum kırdım, kurdum kırdım
üstüne alınma sakın sen benim gençliğimin
tam veda edecekken tutulduğu güneşisin.
Ama benim bana rağmen göğsümde bi körük var
iner kalkar, iner kalkar sapı kaderin elinde
sevişemediğimiz akşamlar, bölüşemediğimiz ekmekler var.
Sana rağmen yalnızlık var
bir şey var senin içinde durmadan kalbini sıkan
salak değilim anlıyorum göğsündeki ağrıyı
bir şey var benim dilimde, ayıp kimselere denmez
bir şey var bu mevsimde, bir şey var bu akşamda
bir şey var konuşulmayan ikimizin arasında ..."
Yalnızlığımı asla yenemedim. Ama sanki ondan dışarıya doğru büyüdüm - onu sarıp sarmalayacak denli büyüdüm. Bir cenin gibi içimde artık, bir madalyon gibi de göğsümde.
