Yürüyorum dediği, durmanın ta kendisiymiş. Düş gibi bir şey yani... Koşarsın koşarsın da varmazsın hani; içindeki umut, varamadığın kadar büyür. Sen bakarsın ışıltıyla. İleriye uzanırsın (uzanmak istiyorsun), uzandıkça da kolların uzar babam uzar... Gene de boşluğu avuçlarsın hep; düşünü düş yapan boşluğu.
Sayfa 56Kitabı okudu
"Belki de köy zaten yoktu da bunu kimse anlayamıyordu henüz; köylülerin hepsi alışmışlardı yokun varlığına.."
“Üstümüze bir uğursuzluk çöktü sanki, nereye baksam ya da olup bitenlerden hangisini anlamaya çalışsam bunalıyorum. Hem öyle bir bunalıyorum ki, çekip gitmek geliyor içimden; çekip gitmek ve bir daha hiç mi hiç dönmemek…”
"Göz göre göre yok olmuştu o; kendi görünürlüğünün derinliklerine çekilmişti... Her gün her yerde karşılaşacaktı eskisi gibi, sesi işitilip kokusu duyulacak,ama asla ona ulaşılamayacaktı...Herhalde kendi varlığına karışarak yok olmak en akıllıca yöntemdi..."
Hani yaşayan birkaç kişi başını kaldırıp arada bir gökyüzüne bakmasa mavi diye bir şey kalmayacak, her yer zifiri karanlığa batacakmış.
Sayfa 58Kitabı okudu
Aşk da ölür ama öldüğünü kabul etmez. Ondandır ki; insanlar, ölmüş aşklarını sırtında taşırlar, aşk hamalı olurlar
İşte, edebiyatımızın mutlaka okunması gereken 25 romanı!
FavoriteLoadingOkuma listeme ekle
25“Sinekli Bakkal“, (1935-36) Halide Edib Adıvar
“Kara Kitap“, (1990) Orhan Pamuk
“Tutunamayanlar“, (1971-72) Oğuz Atay
Yorgundu bir de, bir şeyi hiç çaba göstermeden beklemeye mahkûm edilmişçesine...
Hatta bağıramıyordu bile; ya da öyle inanılmaz bir şiddetle bağırıyordu ki, kimse işitemiyordu...
Buralarda bir yerde izler olmalıydı, en azından onu iten ya da çekip götüren her neyse onun izleri... Farklı eksikliklerin içine gizlenmiş bir fazlalık belki, bir eksiklik. Bu, bir boşluk bile olabilirdi.
Sayfa 40Kitabı okudu