Ahirete iman ediyoruz. Cennete,cehenneme,arafa inanıyoruz ama tahayyülümüz ne kadar zayıf.Ölüm aslında hayatımızın sonsuz karşılığını düşünebilmek için var değil mi? Kırdığımız kalpler,girdiğimiz haklar,yaptığımız zulümler (kendimize yaptıklarımız da dahil), O'nun gördüğünü, işittiğini unutacak derecede dünyaya kapılışımız CEHENNEM'i; içe,öze,kendimize dönüş sürecinde yaşadığımız gel-gitler, kendimizle yüzleşme çabalarımız ARAF'I; sükunu,huzuru,dinginliği, afiyeti, birliği,beraberliği yaşadığımız zamanların da bu acize CENNET'i anımsattığını düşünüyorum.(Düşünüyormuşum.:)Tefekküre vesile olan incelemeniz için çok teşekkürler Ferah Hanım,Eyvallah...