Aslolan bu işte, yakana iliştirilen başkalık çiçeğini soldurmamak... Bir çorbaya eşlik edicem diye tuzun işine, et suyunun kıvamına, baharatın kokusuna karışmamak... Bu mecazi anlamda değil, hakikaten karışmadan, bozuk bir tadın zoraki parçası olmaktansa, varlığının şükrünün tadına varmak...
Sana kendini anımsama fırsatı veren herkese tutkuyla sarılmak...Asıl trajedi bu...
İncelemeden ziyade terapi gibi gelen bu güzel serüvende, cıvıl cıvıl sesine, tebessümle parlayan gözlerine denk gelmek, emsalsiz benim için... :)
Gönlün ne güzel senin Boşnak Güzelim... :)
Hürmetle..