Böyle insanları ne için kaybettik?
...benim dostum olarak kalman için kendi ruhumun yaralanmasını kabulleniyorum.
Sayfa 61 - EpubKitabı okudu
··
4.766 görüntüleme
Bu çok masraflı dünyada bir de bizlere bakmanız katlanılması zor bir fedakârlıktı. Arada bir bize benzeyen biri çıkıyor ve artık yeter diyordu. Onunla birlikte bağırıyorduk: artık yeter! Bazen kazanıyorduk, bazen kaybediyorduk ve sonunda her zaman kaybediyorduk.
◇ 
Tutunamayanlar ◇ 
Oğuz Atay ◇
Vefa denilen erdemin unutulduğu bir yüzyılda yaşadığımızdan.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.