Acziyetini her şey de olduğu gibi burada da sergiler insan.
An gelir nefes almayı unutur.
An gelir nefes almayı hatırlar.
Dünyanın en güzel en hikmetli olaylarından biri olan doğum anını düşününüz. Anne doğum sancısını unutur lakin evlat sevgisini hatırlamadığı an yoktur. Bize bahşedilen ne ise o daha iyidir. Bazen unutmak bazen hatırlamak. Şifa yaranın kendisidir...