Burada Gömülüsünüz Hepiniz! (Ruh sağlığı bozuk olanlar okumasın!)
Ve kitap bitti,
İncelemeyi yazıp mı intihar etsem yoksa yazmadan mı bilemedim.
Eğer bu incelemeyi okuyorsanız ilk ihtimal kazanmış demektir!
"Ölümle biten bir intihar yok.
Asıl intihar
Gün gün yaşamakta." (s. 288)
Öyle bir eser ki sayfa sayfa ölüyorsunuz. Yalnız başınıza, sevgisiz, bıkıp usanmış... Ölümü anlatan şairler var edebiyatımızda; 
Cahit Sıtkı Tarancı ve 
Ahmet Haşim'i bunların başına getirebiliriz. Ama onlarda bile yine bir iyimserlik görünür. "Yaş otuz beş, yolun yarısı eder." der mesela Cahit Sıtkı. Yetmiş yıl ömür biçer kendisine. Ama 
Ahmet Erhan ölümle doğmuştur adeta:
"Bugün oturdum ölümü düşündüm
Yirmi yaşında ve hayat bu kadar güzelken." (s. 49)
Çağına, insanlara karamsar bir bakış açısıyla yaklaşır. "Beni kimseler sevmez." der bir şiirinde mesela.
Sahi, siz de sevilmemekten şikayetçi değil misiniz?
Kimi görsem yalnızlıktan, sevgisizlikten dem vuruyor. Hatta en çok beğendiğiniz dizeler yalnızlığın ve ölümün en derin olduğu dizeler. Bu nedenle okurken derinden yaralıyor. Yıpratıyor. Birçok kez eseri elinizden dahi bırakmak zorunda kalıyorsunuz. Bu nedenledir "Ruh sağlığı bozuk olanlar okumasın," deyişim.
"Şaire ölmek yaraşır, filiz sürerken şiirleri." Bu şairler duygusal olarak dünyaya öylesine farklı bakıyorlar ki... Hiç kolay olmasa gerek işleri.
Geçenlerde 
Ali Lidar'ın bir söyleşi ve imza günü vardı. Arkalarda bekliyorum ama konuşmalara hakimim. Bir hanımefendi kendisine "İlk şiirleriniz çıktığında dostlarınızdan nasıl tepkiler aldınız," diye sordu. -Belki de buradadır kendisi- Şair hiç düşünmeden cevap verdi: "Dostum yok ki benim."
Yalnızlık, yorgunluk, çağdan usanmışlık böylesi dizelerin hamurunu yoğuruyor adeta.
"Kendi sularınca boğulan bir denizim ben
Kendi taşlarınca zaptedilen bir kale." (s. 69)
Bu kitabı aldığınızda dış dünyayı unutun. Evet, hacimli bir eser ama sayfaları nasıl çevirdiğinizin farkına dahi varmıyorsunuz. Kendi adıma ilk üç beş sayfadan sonrasını hatırlamıyorum. Çoğu kez etrafımdan "Biraz ara mı versen, sana iyi gelmedi," şeklinde uyarılar da aldım. Hatta hemen arkasından ikinci kitabı okumayı planlıyordum ama fark ettim ki zaten olumsuz olan iç dünyamı yerle bir etmiş. Kendi adıma, daha hazır hissettiğim bir zamana erteleyeceğim.
Hani hepimizin bildiği bir bardağın yarısı boş mu yoksa dolu mu muhabbeti vardır. Bu soru Ahmet Erhan'a sorulsa eminim tamamının boş olduğunu söylerdi. İyilikler de var dünyada kötülükler de ama o yalnızca bir tarafından bakmayı seçti:
"Cadılar bana bir parça ekmek verdi
Ormanda kaybolmayayım diye ardıma serptim
Hepsini de kötü kuşlar yedi.
Önümü ardımı bilmiyorum o günden beri." s. 399
Hadi canım!
Çok mu abartıyorum!
Acaba kitapta yer alan pozitif bakış açıları mı görmekte zorlandım!
Hepimiz öleceğiz bir gün değil mi? Peki hangimiz şimdiden tayin ettik öleceğimiz yeri:
"Mersin' de doğduğumu nasıl biliyorsam, adım gibi biliyorum Ankara'da öleceğimi." (s. 480) Oysa İstanbul'da ölür. Ya da belki de haklıdır, ruhu Ankara'da ölmüş, bedeninin gözlerini kapaması İstanbul'a kalmıştır.
Her gününü son günü gibi yaşamış ve bir gün haklı çıkmıştır.
Yara olarak düşündüğü ömrü nihayete ermiştir. "Ancak ölümle kapanacak bir yara hayatım."
Öyle veya böyle. Kendi adıma ölümü anlatan en iyi şair olduğunu düşünüyorum. Çok sevdiğim bir yazar ( 
Jean-Paul Sartre) "Cehennem başkalarıdır," der, bu dünyada kaldığı süre zarfında da kendini başkalarından uzak tutmuş, yalnızlığı tercih etmiştir. Bir şiirinde "Çünkü yalnızlık bile çoğulluk ister." (s. 540) der. Oysa o çoğulluktan dahi mahrum bırakmıştır kendini.
Sizi etki altına alacak demem boş bir lakırtı değil, öyle ki gece rüyamda bile bu kitabın etkisinden kurtulamadım. Ölmüşüm, hayat sürdüğüm yerlere benim kanımdan olan biri geliyor, bir sınıfa giriyor ve tahtaya adını yazıyor. Ben Ahmet, Mikail Hocanın torunuyum. Ve tebeşiri yere atıyor. Film gibiydi.
Beni takip eden okurlar bilirler, okuduğum kitapları ince eleyip sık dokuyan biriyim. Çok nadirdir bir kitaba 10 üzerinden 10 verişim. Ölüm takıntınız yoksa okumadan ölmeyin derim. Okuyan, "paylaşan" herkese minnettarlığımı sunuyorum. Kitapla kalın, esen kalın.
Sayın hocam, yine ne kadar içten, ne kadar güzel bir değerlendirme yapmışsınız. Hem düşündürdünüz, hem de kitaba karşı merak uyandırdınız. Güzel incelemelerinizi ilgiyle takip ediyorum. Esenlikle kalınız.
İncelemeniz çok hoş olmuş. Merak ettim bu kitabı ama daha ileri bir zamanda okumayı planlıyorum ,inşallah okumak nasip olur
İncelemeniz öyle güzel olmuş ki hemen okumak istiyorum kitabı 👌🏻
Bu yorum görüntülenemiyor
İncelemeniz gerçekten çok güzel hocam emeğinize sağlık 👏 Her incelemenizi okuduğumda kitapları okumak için sabırsızlanıyorum ☺️
Teşekkür ederim. Buna çok memnun oldum. Şimdiden keyifle okuyun. 😊
Ahmet Erhan beni de çok derinden etkiledi Öteki Şiirler kitabında.Ölümün içinde bir yaşam ,yaşamın kıyısında kederli bir ölüm var dizelerinde.Ben de yüklemiştim ama zaten melankolik ruhuma iyi gelmeyeceğini düşündüğüm için ertelemiştim.Ama sizin alıntılarınızdan da takip ettiğim ve nelerle boğuşacağımı bildiğim için,o hüzne doğru kürek çekebilirim artık.Emeğinize sağlık yine donanımlı ve keyifle okuduğum bir incelemeydi.☺️
Teşekkür ederim. İnsan ister istemez ölümle koyun koyuna buluyor kendisini.
1 sonraki yanıtı göster
Kitabın pdf hali elinizde varsa paylaşabilir misiniz?
Alıntılar beni benden almıştı, incelemeye de mest oldum. Uyarınızı dikkate alarak ruh sağlığım düzelince okuyacağım 🙈 Yakın zamanda ölümle sınanmış biri olarak şu aralar ölüm temalı eserler okumasam daha iyi gibi...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.