Nietzsche'nin erken dönem soykütüksel eleştirisine eklediği şey, başka bir dünya tasarlamasının sebebi olarak insanın zayıflığına ve korkusuna vurgu yapmasıdır. İnsan, bu dünyada korku duyduğu ve yardım edecek kimsesi olmadığı için başka bir dünyayı hayal etmiştir. İnsan zayıf olduğundan korkmuştur ve hislerinin, akıl dışılığın ve değişmenin güçlerinden kaçmaya çalışmıştır. Böylece Nietzsche, öteki dünyaya inancın psikolojik kökenini, fiziksel ötesine, metafiziğin psikolojik kökenini de bu korkulan güçlere karşı insanın tepkisine yerleştirir. Dünyanın korku dolu gerçekliğinden kendini korumak için, kişi, gerçek dünyaya tezat olarak, bu korku dolu niteliklerden muaf olan öteki dünyayı ortaya koyar.