"Cehennemin varlığına inansam da cennet benim için yoktu.
Osamu Dazai 'nin İnsanlığımı Yitirirken kitabı uzun yıllara yayılan edebi intihar mektubunun son bölümü olduğu düşünülmektedir. Yazarımızın gerçek adı aslında Şuci Tsuşima. Aynı zamanda, kendisi ülkesinde hem yazdığı kitaplarla hem de özel hayatıyla oldukça ünlü olmuş yazarlardan birisi. Eserlerinde en çok Ryunosuke Akutagava ve Fyodor Dostoyevski'den izler görülmektedir. Ki bu kitabında da Dostoyevski'nin Suç ve Ceza kitabına ufakta olsa değiniyor.
Kitap yazarın hayatıyla paralel bir şekilde ilerleyip, izler içerse de; Dazai gerçek ile kurguyu arasında yaptığı küçük oyunlarla kitabı farklı bir şekilde ele almaktadır. Romanda baş kahramanımız Yozo, kendini küçüklüğünden beri olduğu aileye ve topluma ait hissedememiş biri. Ait hissedememesini yanı sıra içinde olan korkudan dolayı insanlarla iletişimi de oldukça sınırlı olmasına neden olmuş. Gerçek duygularını, düşüncelerini, doğrularını "soytarılık" maskesi adı altında saklayarak insanlarla -ailesiyle bile- bu şekilde iletişim kurmaktadır. Bu noktada dışı renkli içi oldukça kasvetli bir roman kahramanı okuru karşılamaktadır. Hep bir anlam çabası içinde olan Yozo, zaman geçtikçe ailesinden uzaklaşmakta ve kendisini içkiye, kadınlara verir. Birkaç kez tıpkı yazar gibi intihara kalkışır ancak yine yazarda olduğu gibi benzer yollarla kurtulur.
Roman tam bir anlam kargaşası kaygısında olan biri ele alıyor. Bunu çok sevdim ve kitabı okumaya başlamadan önce de beklentimi oldukça yükselti. Yabancı kitabı minvalinde bir roman olduğunu söyleyebilirim. Ancak kitabı çok sevemedim. Anlatmak istediği konu, ele aldığı toplum-birey çatışması, anlam arayışı güzeldi fakat roman içerisindeki sıçrayışlar okuma keyfime gölge düşüren noktalardan biri oldu. Bir de daha derin bir anlatım beklerdim. Dediğim gibi beklentim çok yüksekti belki de bu yüzden tam olarak aradığımı bulamamış ve kitabın hakkını verememiş olabilirim. İlerleyen zamanlarda tekrar bir şans vererek okumayı düşünüyorum.
İnsanlığımı Yitirirken benim Japon edebiyatından okuduğum ikinci kitap oldu. İlki Yukio Mişima'dan Denizi Yitiren Denizci'ydi ve çok ama çok sevmiştim. Japon edebiyatına meraklı olanlar, sevenler şans verebilir ancak çok buhranlı, zor bir dönemde iseniz okumanızı -kitabın içeriği ve bazı olaylar tetikleyeci olabilir- pek tavsiye etmem. 
