Ve şimdi "teselli"ye en çok ihtiyacımız olan yerdeyiz!
Yıllar boyunca övünüp durduk insanın "düşünen" bir varlık olmasıyla. Öleceğini bilen, irade sahibi, özgür, kendini konuşarak ifade edebilen bir varlık. Tarif edilemeyecek ayrıcalıklar değil mi?
Kimi ayrıcalıklar aynı zamanda tarif edilemeyen acıları da getirir beraberinde.
Sevdiğiniz birini düşünün meselâ, hasta yatağında, belki ona son kez bakıyorsunuz ve daha da kötüsü o bakışın "son kez" olduğunu biliyorsunuz. Bir enkaz düşünün, nice kayıplar kaldı altında, hafızası olan bir varlık, unutamıyor, nereye baksanız onları hatırlıyorsunuz. Covid'den yitip giden nice can, ne zaman maske görseniz geliyor aklınıza. Her arabaya biniş bir kazayı, her müzik unutulamayan bir sevdayı, masadan kalkan her sandalye bir eksik kalmayı hatırlatıyor. Unutamayan bir varlık aynı zamanda insan. Duygusal bir varlık. Geçmeyince geçmiyor.
Nasıl baş ediyorsunuz acılarla?
İlla can kaybı değil, okutulmamış bir insanın her gün evinin yanındaki okulun zil sesini duyması bile bir acı mesela... Sevdiğini elin alması, suya düşen hayallerinizin olması... 
Orhan Kemal der ki: "Güçlü bir hafıza, ağır bir cezadır." Nitekim neyi unutmak isteseniz anbean gözünüzde canlanır. Nasıl teselli ediyorsunuz kendinizi? Psikolog, insanlarla konuşmak, kitaplar okumak... Dünyanın en büyük kulüpleri sporcu psikolojilerine devasa paralar harcıyor. Zira ruhu teselli bulamayan insan hayata hiçbir yerinden tutunamıyor.
Bir teselli kitabı 
Dervişin Teselli Koleksiyonu 3 Ayetlerle, hadislerle, yerli ve yabancı yazarların, düşünürlerin sözleriyle donatılmış, doğrudan ruha hitap eden bir kitap. 
Stefan Zweig'in bir alıntısıyla başlıyor: "Şimdi beni teselli edecekler ve bana bazı cümleler söyleyecekler; cümleler, cümleler... Fakat söyler misiniz, bana cümlelerin ne faydası dokunabilir?" Öyle sevdim ki bu başlangıcı... Bir kitap her şeyden önce kendini sorgulamalı. Ne faydası olur cümlelerin? "Neden okuyoruz," sorusunun cevabı da burada saklı aslında. Neden psikologlara gidiyoruz? Neden ilk vahiy oku? Çünkü ruha cümleler iyi geliyor... Çünkü birçok ilacın yapamadığını cümleler yapıyor. Birçok başarının arkasında motivasyon konuşmaları gizli. Birçok intiharın önüne cümleler ile geçildi. Hem ne der 
Cemil Meriç "Ama kelimelerin gönülde açtığı yarayı ancak kelimeler iyileştirebilir."
Ne çok acı var dünyada... En ağırları ile Peygamberler yüzleşmiş. Yaradan sevdiği kullarına en zor acıları vermiş. Mevlana bir sözünde: "Zor diyorsun, zor olacak ki imtihan olsun," der. Kolay bir hayatta yaşamıyor, dünya olarak kolay bir dönemden geçmiyoruz. Dünya asıl durak değil, bir sınav yeri. Bu sınavın ağırlığı var omuzlarımızda. Tam da böyle bir yerde yetişiyor imdadımıza Üstat 
Necip Fazıl Kısakürek'in bir sözü:
Bir ayet yıldırım gibi kalbini yaktı: "Allah, hiçbir nefse gücünden fazlasını yüklemez."
Güvenmiş ki yüklemiş.
Taşıyacağımıza inanmış ki yüklemiş.
Nasibimizde bu varmış ki yüklenmişiz.
"Bir ömür boyu koşarsın, yetiştiğin sadece nasibindir."
Dört bölümden oluşuyor eser:
İlki "Sufilerin Mutluluk Sanatı"
Acz, Fakr, Şükür ve Tefekküre dair yetmiş perde var bu bölümde. Aklınıza gelebilecek her konuya, her acıya dair bakış açınızı etkileyecek perdeler Kuran, Türk ve Dünya edebiyatından yazarların, düşünürlerin görüşleriyle desteklenmiş. Tek bir bakış açısıyla bakmamış, aklınıza gelebilecek her isme yer vermiş yazar: Mevlana, Franz Kafka, Carl Gustav Jung, Ahmet Hamdi Tanpınar, Jose Saramago, George Orwell, Elias Canetti, Irvin Yalom, Dante ve daha niceleri:
"Palto giymeye üşenirken bu koca dünyayı sırtımda nasıl taşırım ben?" 
Milena'ya Mektuplar
İkinci Bölüm: Acıya Karşı Paragraflar
Hayata, insanlara, başa gelenlere karşı nasıl yaklaşılması gerektiğine dair paragraflar:
"Birinin davranışına kızdığın zaman 'O niye şöyle değil,' diye düşünme. 'O faziletten nasibi o kadarmış,' diye düşün, 'Vefadan, sadakatten, doğruluktan payı o kadarmış." (s. 243)
Üçüncü ve dördüncü bölüm Türk ve Dünya edebiyatından kalemlerin eserlerinde geçen yerli ve yabancı tesellilere ayrılmış. İçlerinde mutlaka okuduğunuz yazarlar, okuduğunuz eserler çıkacaktır:
"Bazen biriyle yarım saat konuşmak, yarım asırlık refahtır," 
Mithat Cemal Kuntay
"Vazgeçilmez olduğunu düşündüğünüz bir şeyden bir kez vazgeçebildiniz mi sonra bir başka şeyden de daha başka pek çok şeyden de vazgeçebileceğinizi anlarsınız," 
Italo Calvino
"Burası dünya. Ne çok kıymetlendirdik! Oysa bir tarla idi. Ekip biçip gidecektik," 
Cahit Zarifoğlu
"Elbette buna da alışırım. İnsan nelere alışmaz ki," diyor Ahmet Hamdi Tanpınar. Elbette bunlara da alışacağız. Zor olacak, ruhumuz direnecek ama alışacağız. Alışmak zorundayız. Bizi biz teselli etmezsek kimse teselli etmez. Kendi elimizden tutmazsak kimse elimizden tutmaz. "İnsan gariptir. İnsan yalnızdır. İnsan ümitsizdir. İnsan kimsesizdir. İnsan zayıftır. İnsan çaresizdir." (s. 77) Ama unutmayalım ki, kimsesizlerin de kimsesi vardır.
Bana terapi gibi gelen bir eserdi. Sevdiğim nice yazarı, nice kitabı hatırlamış, onlarla ruhuma dinginlik getirmiş oldum. Ayetler, hadisler huzur verdi yüreğime. Geçmedi ama yüküme daha sıkı sarıldım. Yükümü verene daha sıkı... Geçmedi ama paylaştığımı hissettim. Bir gün geçecek biyorum. Neler geçmedi ki?
Çok beğendim incelemenizi özellikle 2. Kısım ve son kısım o kadar doğru ki ..
Anlatımınız, alıntılarınız için teşekkürler merak ettiğim bir kitaptı güzel incelemenizle daha çok okumak istedim.
Okuyana huzur verir.
Aysberk olsa hemen erir.
Akıp gider sanki nehir.
Mecit Ömür kitapları.
Hamdı şükrü dillendirir.
Rahatlatır dinlendirir.
Onu yüzü binlendirir.
Mecit Ömür kitapları.
Mecit Ömür Öztürk 
Mutlu Kılıç
İncelemenizi tamda psikologa giderken otobüste okumuş olamam şoku, acaba vaz geçip şu kitabı mı alsam diye düşünmedim değil 😁
İkisinin yeri de ayrı 😊
1 sonraki yanıtı göster
Elinize sağlık.Çok başarılı bir özet👍
Teselli verecek kişi,tarafsız olmalı,yakın akraba iş arkadaşı ev arkadaşı olmamali
Bu yorum görüntülenemiyor
Çok iyi bir inceleme olmuş. Elinize , emeğinize sağlık.
Emeğinize sağlık, güzel bir inceleme olmuş...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.