*Kitap Hakkında Bilgi İçermez!
Bu kitap tam woow'luk olmuş! -Kerem Bursin cosplay.-
Harika, harika, harikaydı... Gözlerimi kırpmadan, bazen nefes bile almayı unutarak okudum kitabı. Dan Brown, yine kendine yakışanı yapmış.
1)Kitabın ana temasını oluşturan Edmond'ın girişteki konuşmasında söyledikleri kitabı ilk elime aldığım sıralarda mantıklı gelse de, sonrasında oturup düşündüm. Sürekli bilimle gelişen bir dünya bize ne getirirdi? Yapay insanlar, bilgisayarlar, samimiyetten eser olmayan bir dünya... Peki dertlerimiz? Neden ibaret olacak dertlerimiz? Dertlerimiz olduğunda kimi hatırlayacağız? Sığınacak bir Tanrı olmaması düşüncesi bana büyük bir boşluğa itilme durumu gibi gözüküyor. Kendimden örnek vereyim: Bir kaç gün önce ameliyat oldum ve şifa verici, yardım edici tek varlık olarak Allah'ı hissettim yanımda, O'nun yokluğu büyük bir boşluk bırakırdı içimde diye düşünmeden edemedim, Edmond'ın enstantanesini okuduğumda.
2)Dünyanın dengeleri Sultan Abdülhamid Han tahttan indikten hemen sonrasında tamamıyla değişmişti zaten. Artık ne dinler yönetecekti dünyayı, ne de krallar... Hiç bir zaman tükenmeyecek bir metaydı yerlerine gelen şey: PARA! Yani kapitalizm... Yeni bir dünya düzeni aramamıza gerek yoktu aslında Edmond, bu dünyanın para babalarının düzenin değişmesine izin vereceklerini sanmıyorum çünkü...
3)İşin içinde Robert Langdon olunca, dinlerin de işin içinde olması kaçınılmaz oluyor elbette. Her kutsal inancın, kendine göre çarpıklıkları var. Hristiyanların içinde de bir sürü cemaatler, ayrışmalar, tefrikalar gırla gidiyor. O onu kabul etmiyor, diğeri ise diğerini. 
Gülün Adı kitabında da çok net görmüştüm bu hizipleşmeyi. Herkes kendini "en doğru" olarak kabul etmiş. Tıpkı bizdeki cemaatler gibi, görünürde herkes aynı Allah'ın kulu, ama "Allah'ın ipine sımsıkı sarılın, ayrılığa düşmeyin!" diyen ayetler bile "bir edemedi" bizi... Herkes kendi düşüncesini ilah edinmiş durumda, herkes "en doğru" herkes "en haklı..."
4)Ayrıca şu piskoposa da acayip kıl oldum arkadaş. Sürekli içimden: "Ulan bu adamda var bir şey amaaa..." diye kurulan cümleler geçti durdu. Haklı olup olmadığımı tabii ki okuduğunuzda göreceksiniz. :)
5)Bu sefer kitapta sanatsal ve dini mekanlardan çok, kişiler ön plandaydı. Çok fazla kişi, çok fazla olay vardı içerisinde. Açıkçası bir kaç bölüm sonrasına geçtiğimde "Allah Allah bu adam kimdi yahu?" diye kendi kendime sorduğum bile oldu. Onun için kitabı elinize aldığınızda, bir çırpıda okumanızda fayda var.
*Şu bir gerçek ki, kim ne derse desin bu dünyada bir "ölüm" gerçeği var. Bakın bir dedenizin dedesi yaşıyor mu? Ölü oğlu ölüyüz biz. Hepimiz ölülerin torunlarıyız. Ne kadar bilimsel olarak açıklamalar yapmaya çalışsak da, her dinde farklı, her mistik inançta farklı bir var oluş biçimi varsa da, ölüm hep aynı. "Bizim yokluğumuz." Bir düşünün! Siz yoksanız bu dünya yok. O zaman kendinize iyi bakın, çünkü bu dünya sizinle anlamlı. Ve şunu da unutmayın, unutmayalım: Ölü oğlu ölüyüz biz. İster toprağa gömülerek, ister yakılarak, ister cesedimiz bir nehre atılarak, hepimiz o gerçeği yaşayacağız. Bunu asla aklımızdan çıkarmamamız ve ona göre yaşamamız temennisiyle...
Bol okumalı, aydınlık günlere dostlar...
Güzel bir inceleme olmuş. Davet edici, okumaya kışkırtıcı cümleler. Kaldı ki, son zamanlarda bu tür ne roman okumak ne de film izlemek geçiyordu içimden. Hatta yorumlarda sıkıcı, heyecan yok mu yazıyor, bu film izlenir bu roman okunur durumuna geldim. Tam da bu haleti ruhiyeye denk geldi incelemeniz ve ben, bu türe haksızlık mı ediyorum ne, ya Metto, sen yaşlandın mı yoksa, diye düşündüm. Yok yahu, ne yaşlanması, okurum ben bu romanı, oldum. (İfadelerim de zamanileşti bakın :)))
Kaleminize sağlık, gözünüze kuvvet.
Ölü oğlu ölüyüz tam güzel bir tanım olmuş insanlara. Güzel inceleme kaleminize sağlık :)
Güzel şeyler paylaşılmaya değerdir.
Bu yorum görüntülenemiyor
Güzel, samimi bir anlatım, incelemeniz insanı kendine çekiyor, yalnız paragrafları tam olarak bir birine bağlayamadığını düşünüyorum. Arada kopukluklar var, saygılarımla..
Teşekkür ederim, paragrafları bağlamak gibi bir derdim yoktu aslında,sadece çıkarımlarımdan oluşan madde madde bir yazıydı. Birbirine bağlamak demek Çok daha uzun bir inceleme demekti, onun için bu şekilde uygun gördüm, fazla uzunu da insanları itiyor. Teşekkürler nazik eleştiriniz için de
2 sonraki yanıtı göster
Hepimiz ölülerin torunlarıyız... Çok beğendim,incelemenizi.Cehennem adlı eserini okumuştum. Bunu da okumalıyım inşallah. Çok geçmiş olsun. Allah acil şifalar versin...
Rica ederim
Bi woow çekelim o zaman. Woowwwwwwwwwwwwwwwww.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.