- Böyle bir şaheser hakkında ne inceleme ne de yorumda bulunmak haddime bile değil ama içimden geçenleri belirtmek istedim..
Nihat: "Ne istediğini bilsen canın sıkılmaz!" dedi.
Ömer, yalvarır gibi cevap verdi: "Bana istenecek bir şey söyle, uğruna can verilecek bir şey söyle, hemen dört elle sarılayım..."
Nihat güldü: "Gördün mü? Derhal sapıtıyorsun. Hayatta hiçbir şey, uğrunda ölmek için istenmez. Her şey yaşamamız için olmalıdır..
- İçimizdeki Şeytan'ı nasıl incelemeye başlar ki insan? Yazarın bu kalemi, büyüleyici kelimeleri ve duygular arasında geçişindeki pürüzsüzlüğü karşısında çok fazla kelime var söyleyebileceğim ama resmen hepsi içimde gelgit oluşturuyor. Hangisini seçeceğim konusunda kararsızlıklar yaşıyorum. Sanırım şu ana kadarki en zor incelemem bu olacak.
- Ömer, Macide, Emine Teyze, Galip Amca, Semiha, Bedri, Nihat ve diğerleri..
Bu karakterleri yazar kitabın içinden alıp bizim mahallemize yerleştirmemiş bence, her okuduğumuz karakteri özümseyeceğimiz kelimelerle bizim içlerimize yerleştirmiş..
Her karakterde içimizdeki şeytana ait izlere rastlıyoruz o yüzden aslında her karakter biraz da bizi anlatıyor diyebilirim.
- Ömer.. Seni ilk tanıdığım andan itibaren içindekilerin çok farklı olduğunu hissetmiştim. Vapurda Nihat'a ''Şu anda ömrümün en ehemmiyetli dakikalarını yaşıyorum.'' dediğin andan ve sonrasından itibaren izah etmeye çalıştığın o duygu yoğunluğundan başlayarak en son sayfaya kadar hep senin yanındaydım. Daha güzel şeyleri nasıl yaşayabilirdin diye merak ediyorum ama bunun imkanı olmadığını ikimiz de bu kitabı okuyan herkeste gayet iyi biliyordu. Seni düşününce aklıma gelen ilk şey 
Oğuz Atay'ın 
Tehlikeli Oyunlar kitabındaki ''Hikmet Benol'' karakteri oldu. Hisleriniz, kafanızın içindeki cümleler, hareketlerin.. Hepsi ama hepsi neredeyse onunla benzer. Kesinlikle bir kan bağınız olmalı. O da yoksa can bağınız var ve hislerinizle birbirinize bağlı olduğunuza eminim diyebilirim..
- Macide.. O kadar saf ve temiz duygular içinde hiç beklemediği anda vuruluyor. Öyle kelime salvoları var ki vurulmazsa ayıp olurdu zaten. Öyle güzel cümlelerin ve duyguların var ki, insanların hayatı yaşadığı duygular kadar güzel olsa diye düşünüyoruz ama olmuyor maalesef. Öyle kırılma noktaları oluyor ki insan kendinden de, ne kadar büyük olursa olsun duygularından da vazgeçebiliyor. Bu sanki kaderin bize kurduğu bir paradoks gibi. Mektubunda anlattıkları eminim hepimizin içine dokunan ve kabullenemediğimiz, hayatımızı esir eden gerçeklerle dolu.
- Bedri.. Tekrar karşılaşmak istediğim karakter.. Şaşırmadım doğrusu. Yazarın duygularını en belirgin şekilde hissettiğim karakter sendin. Patlamalarında çok şey gizli. Çok şey biriktirmiş ve bunların açığa çıkmasını dört gözle bekledim. Ne kadar berrak bir şekilde anlatıyordun içimize dokunacak şeyleri. En etkileyici şeylerdi belki senin kelimelerin. Az ama öz.
- Bahsetmek istediğim temel karakterler bunlar, diğerleri hakkında da söylenecek çok şey var ama onları ve kitap hakkındaki düşüncelerimi şimdi genel olarak anlatmak istiyorum.
- Bu kitabı okumaya başladığımda başta duygusal şeylerin anlatıldığı, aşık genç, mahallenin güzel kızı gibi şeylerden bahsetmeye devam edip sonunun da duygusal bir birleşmeyle ve mutlulukla sonlanacağı izlenimine kapılıyorsunuz. Kapılmayın. Savrulacaksınız çünkü. Duygu denizi sizi içine alıp sağa sola savuracak. Duygular ön planda. Karşılıklı olarak veya sadece akıldan geçen düşsel duygular..Duygusal ve derin psikolojik tahlilleri ile ''
Stefan Zweig'' i anımsattı bana yazar. O anın duygusunu harika bir şekilde içimize işletecek kelimeleri seçmek için özenli bir çalışma halinde olması gerekli(diye düşündüm). Söz konusu Sabahattin Ali olunca hiçte şaşılacak bir şey değil ama..
- Kitabın içinde birden fazla kitap gizli ve hepsini okumuş gibiydim resmen. İnsanın içindeki şeytanın başına ne gibi belalar açabileceği(bütün karakterler açısından), nasıl bizi uçurumların kenarına getirip, itip itmemek konusunda kararsız kalıp hislerimizin bizimle dalga geçtiği, avucuna alıp oynattığı bir kitap oldu. En aydınından en cahiline, en fakirinden en zenginine nasıl içimizdeki insafın da(bizi kötülüğe sürüklediği) kötülüğün de belirli şartlar oluştuğunda açığa çıkabileceğini gördük. Benim kitap hakkındaki görüşüm ''Aslında hepimiz içimizde bir şeytanla yaşıyoruz ve ortaya çıkarmak için uygun anı bekliyoruz...''
- Fark ettiğim bir şey daha, bu kitapta aslında yazarın hayatının da çok büyük kesitleri var. Yaşadığı dönemdeki kendi sıkıntılarını esere, karakterlerin diliyle anlatmış. Çok ince bir dil kullanarak. Bedri'nin söyledikleri aslında hem okul müdürü hem de o anki yaşadıklarını açıklıyordu bizlere. Müdüre söyleyemediği şeylerin çoğu ve o an içinde tuttukları, sonradan söylediği her şey yazarın kendi sitemiydi aslında. ''Öyle sayfalar okuyorsunuz ki bir cümle gibi geliyor, ve öyle cümleler var ki, sayfalarca yazılsa anlatılamayacak gibi...''
- Kitabın bana göre en can alıcı cümleleri ve anlatmak istediklerinin özeti..
''Halbuki ne şeytanı azizim, ne şeytanı? Bu bizim gururumuzun, salaklığımızın uydurması... İçimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu... İçimizde şeytan yok... İçimizde acizlik var... Tembellik var... İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey: hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var... Hiçbir şey üzerinde düşünmeye, hatta bir parçacık durmaya alışmayan gevşek beyinlerimizle kullanmaya lüzum görmeyerek nihayet zamanla kaybettiğimiz irademizle hayatta dümensiz bir sandal gibi dört tarafa savruluyor ve devrildiğimiz zaman kabahati meçhul kuvvetlerde, insan iradesinin üstündeki tesirlerde arıyoruz. "
- Sabredip okuyanlara teşekkür ederim.
Bonus: i.hizliresim.com/mMqM3Y.jpg
- Bu kitabı okumama vesile olan arkadaş grubuna çok teşekkür ederim. Onlar öyle güzel insanlar ki, birbirlerini sevmelerine ve sıcaklıklarını hissettirmelerine ne mesafeler ne zaman ne de başka şeyler engel olabiliyor. Hepsi birer karınca gibi resmen. Kendilerinden çok daha fazlasına gücü yeten ve bir araya geldiklerinde koloni oluşturacak kadar güçlü ve birbirine sımsıkı bağlı bir arkadaş grubu. Gülüşündeki samimiyet, duygusal derinlik, kararsızlık ve yaşadıkları zorluklar, birbirlerine umut oluşları ve ellerinin, yüreklerinin kenetlenip birbirini hiç bırakmayışları resmen bana bu dünyada hala güzel şeylerin barındığına ve yeşereceğine dair umut veriyor. Beni de aranıza katıp bu güzel kitabı okumamı sağladığınız için hepinize tek tek teşekkür ederim.
··
7 artı 1'leme
·58,5bin görüntüleme
Bu eseri bitirdiğimde ilk düşündüğüm Sabahattin Ali bu kadar erken ölmeseydi daha neler yazardı
Teşekkürler inceleme için, beğenmene sevindim. Belki bana kızanlar olur, yine de bu kitabın Kürk Mantolu Madonna' dan daha iyi olduğunu düşündüğümü söyleyeceğim. Sanırım nedeni 'İçimizdeki Şeytan' ı okumadan önce sevmemden kaynaklanıyor.
Hikmet le Ömer i birbirine benzetmen dikkatimi çekti, en sevdiğim karakterler arasında sayarım hep onları ama aklıma benzedikleri gelmemişti. Düşündüm de haklı olabilirsin sonuçta her ikisi de kahramandan çok antikahramana örnek oluşturuyor. Mükemmel özelliklere sahip olmamaları, kaybedenler kulübünün üyeleri olmaları nedeniyle ikisini de insan kendine yakın bulup seviyor, benimsiyor.
Bu arada bir tüyo vereyim: Senin ne haddine bu eseri incelemek, yorumda bulunmak şeklinde kızan eden olursa 'ben birşey demedim, içimdeki şeytan bana bunları dedirtti' ile karşılık ver:))
Güzel yorumun için teşekkürler😊 evet o savunma işe yarar diye cepte bulunduruyorum :)))
Kitabı okumaya başlamadan önce şöyle bir yorumlara bakayım dedim.Öylesine incelemelere göz gezdirmekti amacım.Fakat kitabı bu kadar içselleştirerek istisnai yorumunuz karşısında kitaba merakımı arttırdığınızı söyleyebilirim.Kaleminize sağlık ...
İnceleme amacına ulaşmış demektir :)) umarım siz de kitaba böyle bağlanır ve çok beğenirsiniz. Şahsen ben çok beğenmiştim ve hala da yüreğimde taşırım kitabı.
Ayhan bey bu güzel inceme için teşekkürler. Kurduğunuz doğru bir bağlantıya değinmek istedim. Oğuz Atay verdiği bir söyleşide Türk edebiyatına dair birkaç kitap okuduğunu, bunlardan da en çok İçimizdeki Şeytan ve Aylak Adam’dan etkilendiğini söyler.
Verdiğiniz bu değerli bilgi için ve incelememi beğendiğiniz için çok teşekkür ederim :) Umarım daha çok beğeneceğiniz incelemeleri yazma fırsatı ve gücü kendimde bulurum..
1 sonraki yanıtı göster
Ne kadar güzel bir inceleme. Duygularımıza tercüman olmuşsunuz. Şuanda okuduğum kitap ve ne zaman Sabahattin Ali okusam aklıma Zweig geliyor. Analizleri ve bizlere aktarımında benzerlik var.
kelimeleriniz hiç tükenmesin.
Aldığım en güzel yorumlardan birisi.. Çok teşekkür ederim 🙂
1 sonraki yanıtı göster
Oldukça yol gösterici ve kıymetli inceleme yapmışsınız. Bu şekilde insanlarımızın kitap okuma istek ve alışkanlığına fayda da vermektesiniz. Elinize sağlık.
Çok teşekkürler umarım faydalı olmuştur inceleme size de :)
Ömer karaketerinin ruh hali beni çok yormuştu. Düsunceleri ve yaptıklarıni da hıc sevemedim. Bedri karaketerine gelince kesinlikle sizinle aynı fikirdeyim
Bu yorum görüntülenemiyor
İnceleme yaparken öyle bir anlatım yapıyorsunuz ki hani kitaba ilgisi olan olmayan herkes kitabın adını aklına yazıyor.Zorla insanın aklını çelmeyi başarmışsınız.O zaman siz bizden önce okuyun incelemeyi yapın bizde sizin incelemenize göre okuyup okumayacağımıza cuk diye karar verelim.🤣
Sadece içimden geçenleri kısa bir şekilde aktarmaya çalıştım. İnanın bu kitabın incelemesine neredeyse bir kitap yazılır :) inceleme yapmak hoşuma gidiyor sizin gibi dönüşler aldığımda. Daha keyifle yapıyorum. Elimde olsa bütün kitapları okuyup incelerim bunun için de uğraşıyorum :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.