Ferah hanım çok güzel yazıp çok güzel bir temenni ile noktalamışsınız incelemenizi, yüreğinize, kaleminize sağlık ancak temenniniz yani şu cümleniz: "ne olursa olsun herkesin birer insan ve kimsenin kimseden gerçekten üstün olmadığına inanarak yaşarız." mümkün olması o kadar güç bir durum ki.
İnsanlar eşit koşullarda, eşit kulvarlarda olsalar bile ve hatta en çok da bu eşitlik durumlarında hep bir rekabete maruz bırakıldığı için bir üstünlük yarışına girmeye çalışıyorlar.
Şu sıralar en çok rastladığım durumlardan çok basit bir örnek vereyim; benzer puanları alıp mülakata girmeye hak kazanmış mezun adayları düşünelim. Mülakata girmeye hak kazandığına göre yüzeysel olarak aranan niteliklerde bir denklik söz konusu ve bu denklikte de bir adım öne geçebilmek için denk olduğu insanlara göre bir üstünlük göstermek zorunda hissediyorlar ya da buna maruz bırakılıyor insanlar.
Ya da arkadaşlıklarda bile benim gözlemlediğim genel olan bir durum var ki o da şu; iki arkadaştan biri diğerine göre daha fazla taktir ya da beğeni aldığında, diğeri arkadaşının o nitelikte bir insan olduğunu görerek sevineceği, gurur duyacağı yerde gereksiz bir aşağılık kompleksine kapılıp yine kendini üstün göstermek için çeşitli saçmalıklara baş vuruyor.
Temenniniz güzel ancak insan soyu için mümkünatı çok zor bir beklenti.. Fazla uzattım, affola.
Sevgiyle, güzellikle kalın. :)