Anne olmanın en iyi tarafı ne biliyor musunuz, bir insanın oluşumuna şahitlik ediyorsunuz, psikolojik kitapları okurken sürekli gelişimle ilişkilendiriyorsunuz. Yeni yeni farkediyorum o masumiyet ile birlikte çoğu çocuğun içinden saf, katıksız bir biçimde acımasızlık fışkırıyor, akran zorbalığı denilen bastırılması gereken duygularla uğraşıyor çoğu veli. Acaba çok bastırılınca da büyüyünce mi çıkıyor böyle, iş ortamlarında, kariyer hesaplarında, ilişkilerde? Yoksa her halükarda eğilimimiz bu yönde olduğundan mı davranışlarımız böyle?
Güzel bir inceleme, kitabı zaten eklemiştim okuyacaklarıma, Ayrıntı Yayınları'nın bu kapakları da ayrıca güzel oluyor, size de güzel bir tesadüf olmuş :)