Apaçilerin Sonu ve Geronimo
1872 aralığında, 5. Süvari Birliği’nden Binbaşı Brown kumandasındaki üç bölüğü, Rio Gila ve Salt River Apaçilerine karşı gönderdi. Özellikle, başında Tshunts isimli bir şefin bulunduğu, taşkın kabileyi etkisiz hâle getirmek istiyordu. İzlendiğini hisseden bu grup, kanyonun yamacındaki ulaşılması güç bir yere sığındı. Buraya açtıkları mağarayı
Celaena o ışığın sönmesine izin vermeyecekti.
Dünyayı o ışıkla dolduracaktı; kendi ışığıyla, kendisine bahşedilen o yeteneğin ışığıyla. Karanlığı aydınlığa çevirecekti, hem de öyle aydınlık olacaktı ki kaybolanlar, yaralananlar ya da ümitlerini kaybedenler o ışığa çekileceklerdi. Hâlâ karanlığın cehenneminde yaşayanlar için bir işaret ateşi. Bir canavarı yok etmek için gereken bir canavar değildi; ışıktı, karanlığı defedecek olan ışık.
Celaena korkmuyordu.
Dünyayı yeniden inşa edecekti; onlar için, görkemli ve asla terk etmeyeceği halkı için kuracaktı. Onlara hiç görülmemiş krallık verecekti. Bunun için son nefesine dek çabalaması gerekse de.
Celaena onların kraliçesiydi ve onlara tüm bunları eksiksizce verecekti.
Sayfa 527Kitabı okudu
"Herkes biliyor, geminin su aldığını. herkes biliyor, kaptanın yalan söylediğini ve herkes biliyor zarların hileli olduğunu."
Dün neyi yanlış yaptım? İçimdeki bütün dünlerle yeni bir şeye nasıl başlayabilirim?
"İçimdeki bütün dünlerle yeni bir şeye nasıl başlayabilirim?"
Ben boktan bir kahramandan başka bir şey değilim.
Yalanlar fırlatıyorlar bana.
Daha ne kadar katledilmem gerekiyor?
Canavarlığımı selamlıyorum.
Korkuyorum ve yapayalnızım.
Bir insanın doğasındaki en özgün şey, genellikle en umutsuz olandır. O yüzden yeni sistemler dünyaya, var olanla yaşamanın acısına katlanamayanlar tarafından getirilir.
Sığırlardan kim özür dileyecek?
Umutsuz olduğumu unuttum.
Her sabah uyandığımda neden kendimi bu kadar iğrenç hissediyorum?