"Daha on iki yaşındayken, bir çocuğun basit mantığıyla, annem Şefika'ya dedim ki: "Eğer Tanrı varsa, iyi bir Tanrı olması gerekir. Oysa bunca felaket var, savaşlar var, depremler var, trafik kazaları var. Hiçbir günah işlememiş insanlar, masum küçük çocuklar ölüyor. Böyle haksızlıklara izin veren, kötülüğe göz yuman bir Tanrı'ya ben neden inanayım?"
Sayfa 75
1898'de yayınlanmış bir kişi üzerinden bir toplumun nasıl canavarlaşabildiğini gayet doğal ve akılda kalıcı cümlelerle anlatan kısa ama uzun uzun düşündüren bir roman Gerçi karakterler biraz daha işlenebilirmiş ama yinede mesajı çok net.. Tıpkı G.G.Marquez'nin 
Kırmızı Pazartesi de Santiago Nasar'ın ölümüne göz yuman toplumun sessiz kalarak başka tarafa bakması gibi bu kitapta da ciddi bir toplum eleştirisi yapılmış. Okunası bir kitap
ABD sevdalılarına da duyurulur!!
İşte ABD! Caddenin ortasında eti kemiğine karışıncaya kadar beyazların zenciler üzerine çullanıp dövmelerine göz yuman ve hiçbir önlem almayan Amerika! Siyah beyaz ayırımı yapan, kendi çıkarları için milyonlarca insanın kanına giren ve ülkeleri hunharca sömüren bu ülke Filistin savaşları sırasında ve Birleşmiş Milletler'de zalim ve zorba İsrail Devletini masum insanlara karşı desteklemiş ve desteklemeye devam etmektedir. Sömürü ve çıkar çarkının devamını sağlamak için bütün dünyanın karşı çıkmasına rağmen insanlıktan tümüyle uzak ırkçılık rejimi uygulayan ve renklerine göre insanlar sınıflara bölen Güney Afrika'ya tam destek vermektedir. İngiltere ve Fransa'nın İslam dünyasındaki barbarca uygulamalarını desteklemekte, askeri olarak onlar çekildikten sonra şimdi kendisi onların rolünü oynamaktadır. Bir gün gelir de insanlık Amerikan emperyalizminin pençesine düşerse vay başına geleceklere! Pragmatizm felsefesiyle sömürü ve tahakkümden başka düşüncesi olmayan Amerika, Avrupa devletlerinin haçlı zihniyeti üzerinde bir şemsiye ve bekçi rolü üstlenmiştir.
Sayfa 229
Çocukken anne-babalarıyla sevgi ilişkisi kuramadıkları için kendilikleri silinmiş insanların sahip olduğu değersizlik duygusu, bu değersizlik duygusuna karşılık verecek bir ortama gereksinim duyar. Suskunluk bu nedenle yıkıcılığı teşvik eder. Sağ radikaller küçük bir grup olsalar bile, böyle göz yuman bir ortam içinde kendilerini güçlü hissederler. Bu sessiz onay, onlara diğerlerinin de gizliden gizliye kendi görüşlerini paylaştıkları duygusunu verir.
Evet mösyö, roman geniş bir yolda dolaşan aynadır. Kimi zaman gözlerinize göğün mavisini, kimi zaman da yoldaki balçık çukurlarını yansıtır. Ve sırtındaki küfede aynayı taşıyan adam ahlâksızlıkla suçlanır! Aynası çirkefi gösterir, siz aynayı suçlarsınız! Asıl anayoldaki çirkefi, dahası suyun yolda birikip çirkef oluşturmasına göz yuman yol denetçisini suçlayın.
Sayfa 435 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
İlk aşık olduğum, ilk güvendiğim, ilk inandığım, ilk örnek aldığım adam babam.
İlk nefret ettiğim, ilk korktuğum, ilk kırıldığım, ilk canımın yanmasına göz yuman adam da babam.
Hukuk fakültesinde bir öğretim görevlisi derse girer ve bir öğrenciye adını sorar, öğrenci "Ali" diye cevap verir.
Öğretmen bir anda, "Defol bu Sınıftan, bir daha asla dersime gelme❞ der.
Bütün öğrenciler şaşknlık içindedir, neye uğradığı şaşıran Ali de sınıfı terk eder
Herkes ne olduğunu anlamak için beklemektedir hiç birinden tek
Einstein and the bomb
" Dünyayı tehlikeye atanlar, kötülüğü fiilen işleyenlerden ziyade ona göz yuman ya da onu teşvik edenlerdir."