"....gerçek, karşısında insanların birbiriyle farklı düşüncelere sahip olamayacağı tek şeydir. Herkesin bilinçaltında ona hükmeden, yaşamayı her ne pahasına olursa olsun diğer bütün isteklerden üstün kılan bir güç vardır. İnsan yaşamak ister çünkü dünya yaşamaktadır," diye yazmıştı toplama kampındaki bir Yahudi mahkum, gaz odasında son nefesini vermeden kısa bir süre önce. "Biz burada ölümle ahbaplık ediyoruz," diye yazmıştı bir başkası. "Her yeni gelen numaralandırılıp o numara derisine işleniyor. O andan itibaren "kendiniz" değilsiniz artık, sadece bir numaradan ibaretsiniz. Sizi siz yapan her şeyi unutup hiçbir değeri olmayan, yalnızca hareket eden bir numaraya dönüşüyorsunuz... Her an mezarlarımıza biraz daha yaklaşıyoruz...Bu ölüm kampında katı bir disiplin hüküm sürüyor. Zihnimiz köreliyor, düşünceler bile numaralandırılmış: bu yeni lisanı kavramanın mümkünü yok..."
